Lieber Frank,
De Bello’s houden van traditie, vooral de traditie dat er geen traditie van gemaakt moet worden is een traditie die de Bello’s na aan het hart ligt. Een belangrijke uitzondering wordt al jaren georganiseerd door Bello-Zuid en Frank had er dit jaar niet alleen een mooie route voor in gedachten, maar voerde ook een gedegen correspondentie met Frau Wanders (het schijnt in dit geval om Margarete te gaan) om de komst van het fel gekleurde Bello peloton aan te kondigen. De ontvangst in Kleve was fabelhaft!
Om half tien was vertrek bij Tivoli gepland en Arre was alvast op de fiets vanuit Rheden komen rijden. Harry vertegenwoordigde Bello-West op geweldige wijze en telde deze keer voor drie, waardoor Rijck en Fred wel thuis konden blijven, wat ze dus ook hebben gedaan. In de auto met Wiebe waren Roel en scribent dezes door de motregen naar Berg en Dal gekomen, waar ook Willem, Coen, Berend en Ferry zich aan het prepareren waren. De vertegenwoordiging uit Brabant was dit jaar drie man sterk: natuurlijk was Frank er. Harry vd B en Bert maakten het gelegenheidspeloton vol. Mogelijk speelde er iets in de materiaalkeus van Zuid, want bij start bleek dat de band van Harrie vd B te zacht was en nadat er op de valreep was gepompt werd al na enkele pedaalslagen onderweg duidelijk dat het een afloper was. De twee man uit Uden die met Frank de Brabantse gezelligheid vertegenwoordigden besloten terug te fietsen naar huis zodat de Bello trein niet hoefde te wachten. Jammer voor ons, want de mannen reden strak aan kop. In de druilregen reden we op en neer langs de rivier, over paadjes waar een goed getrainde padvinder al snel de weg zou zijn kwijtgeraakt. Maar zo niet Frank. Doelbewust.
Omdat ik al snel achterin reed, heb ik van de rest van de Bello’s die de kopgroep vormden tijdens de hele rit niet veel meegekregen. Alleen dat ze natuurlijk af en toe hebben gewacht, zodat ik niet zou verdwalen. Dank daarvoor. Ik moet er niet aan denken dat ik nu nog tussen Nijmegen en Kleve zou rondfietsen. Het weer knapte op, al bleef het bewolkt en aan de frisse kant. We klommen en daalden, doorkliefden Molenhoek, Mook, Kranenburg en opeens was daar Kleve.
Vorig jaar heeft Rocus de traditionele rit TKT [ Tivoli-Kleve-Tivoli ], die we als club Bello samen met de racers uit Uden rijden, de Kuchentocht gedoopt. Omdat Frank een enge Beziehung met Frau Wanders heeft en de reputatie van Bello daarom bekend, was de bovenetage van Stadt-cafe Conditorei Wanders al ontruimd. Kuchen und Kaffee: Sachertorte, Bienenstich, Apfelstrudel, Schwartzwalderkirschtorte u.s.w. Het is een stukje fietsen, maar dan heb je ook wat! (om alle heerlijke taarten, gebak en paas chocolade nog een keer te bekijken, of voor de Bello’s die er deze keer niet bij konden zijn: http://www.cafe-wanders.de/conditorei). Organisator Frank neemt het woord en staat stil bij de traditie van TKT en schenkt de koffie en het heerlijke gebak aan Bello. Frank, namens allen: nogmaals heerlijk bedankt!
De terugweg heeft een cultuurhistorisch begin: in het Stadtpark van Kleve rijden we plotseling een kasseien pad op, een park in en naar boven: Het Stadtpark in Kleve. Wist je dat het in 1 lijn ligt met Hoch Elten, waar 2 obelisken staan achter de kerk. Alles ontworpen door de bekende Architect Jacob van Campen. Boven in het park konden wij vanonder de koepel inderdaad Hoch Elten zien liggen. Volgende trip daar naar toe maar eens richting Kleve turen!
De tocht was korter dan voorgaande jaren. Na 67 kilometer en een kleine 400 HM is er een sprint geweest de Oude Kleefsebaan op. Om eerder genoemde reden kan ik daar echter geen verslag van doen.
