‘The TRIPL

‘The TRIPLE sunday experience’ Spar, Dieren, even voor negenen. Aanwezig Arre, Pieter en Arne. Gekleed op het prachtige winterse weer, sneeuw, vrieskou, en het wachten op meer Bello’s. Het tevergeefs wachten op de aangekondigde Bello’s West. En het niet opdagen van vele andere Bello’s, die hier hun waarschijnlijk mooiste wintertocht kunnen gaan maken. Waar is iedereen ?? We dralen wat, maar dan moeten we toch echt weg, 9 uur = 9 uur. Het wordt een ‘Triple AAP’ (Arre, Arne Pieter) rit, met z’n drieen door een onvoorstelbaar mooi landschap, een eerste grote beloning op ‘het kopje in de Loenermark’, met een wijds uitzicht rondom over een winters wit landschap, subtiel aangeschenen door een dapper ochtendzonnetje. Onze missie is drieledig, 1.) optimaal genieten, 2) koffie bij het wegrestaurant/cafe, en 3)rond half enen weer redelijk in de buurt van de startlijn terug zijn. Arre en Arne rijden beide op leenfietsen, de afstelling is niet helemaal je dat, maar toch overweegt het dik, dik, dik genieten. Pieter rijdt als een ware jachthond, die ‘een nazoekbeurt’ lijkt te hebben in een prachtig spel van lussen in de goede richting en levert ons keurig bij de koffie af. Bij de tweede kop koffie komt een kleine delegatie van 4 ‘escagots’ binnen, ook zichtbaar genietend. We waren nog in een interessante evaluatie t.a.v. de ervaringen van vorige week verwikkeld, waarbij diverse beleidslijnen en mogelijke scenario’s door zowel de ervaringsdeskundigen zelf als door ondergetekende, uw consultant, over tafel gingen. Plan is nu dat Arre met Wiebe overlegt hoe een passende delegatie kan worden samengesteld van Bello’s en V-rijders, die wellicht eens een gesprek ten kantore van de ‘wegbeheerder van de ATB-route’ zouden kunnen beleggen, niet zozeer om gelijk te gaan klagen over alles wat niet goed, is, (of althans zo wordt beleefd), maar om ervaringen uit te wisselen en te zien of er oor en oog is voor de wensen van de heren ATB’ers / gebruikers. Gedachtes als het tot 11 uur ‘free riding for all’ model, afkomstig uit het westen des lands worden geopperd, etc. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar het basisprincipe in het terrein is wel altijd (geweest) om de speciale gebruikers (m.n. ruiters, ATB’ers, etc.) uitdrukkelijk te scheiden van de gewone wandelaars en fietsers. En of een voor elf uur / na elf uur model is te handhaven en zal worden nageleefd in een terrein van meer dan 5000 ha, dat is natuurlijk de vraag. Kortom, genoeg stof tot nadenken en zeker ook genoeg stof om eens met de terreinbeheerder over te praten. Ze hebben er uitstekende koffie en een prima ontvangsruimte, dus wat let je eens te gaan praten. Genoeg hierover. We zijn weer op onze fieten gestapt en hebben door een prachtig winters bos, waar geen kip te bekennen was, behoudens enkele groepjes ATB’ers, twee ietwat gestoorde (?) wielrenners en hier en daar wat wandelaars de terugtocht met veel plezier volbracht, all in all een mooie 50 kms. Met groet van ons drieen, Arne, Arre, Pieter.