Solorit van Pieter
De aanhef doet vermoeden dat alleen Pieter op deze mooie zondagmorgen present was bij de Spar. Zo was het niet, want Pieter is niet de auteur van dit stuk, want dat ben ik, Ton. Bovendien meldden zich Meindert, een kwartier voor de starttijd en Wiebe, exact om 9.00 uur. Fred komt pas later in het verhaal voor. Hij, was wel de aanleiding dat, wij van het kwatjes volk, het land van de Superboeren opzochten. Fred verblijft in de Achterhoek met Teunie op een camping. Hij heeft een kort lijntje met Wiebe en er was afgesproken dat we elkaar onderweg op het terras in Etten zouden treffen. ’T zal mien de balln jukken. Dus goan!
Enkelen van de Bello’s hadden deze week ‘een wild fietskamp’ in de Alpen en konden vandaag dus niet aanwezig zijn. Maakt niet uit want deze rit vraagt om andere kwaliteiten.
Volgens de pikorde vandaag was het vanzelfsprekend dat Pieter het voortouw nam en dit de hele rit volhield! Pieter knechtte voor de Bello-beschermeling Wiebe en zijn twee helpers. Cadeautjes werden er niet gegeven. In een strak tempo ging het naar Doesburg, Hummelo, IJzervoorde, Gaanderen en daarna Etten. Op het terras aldaar was Fred al present in Bello-tenue. Een hartelijk weerzien was het. Fred en Wiebe waren eerder deze week samen met nog enkelen van ons in de Vogezen geweest. Deze training samen met de in acht genomen rustdagen betaalde zich vandaag uit. Ondanks het strakke tempo konden we in het wiel van Pieter blijven, maar ook niet meer dan dat. De terugweg hadden veelal tegenwind, die in de loop van de dag harder begon te waaien. Na Zeddam en Doetinchem wezen we Fred de richting naar zijn camping, waar hij hopelijk op tijd was om te genieten van de mooie nazomermiddag.
Op de terugweg ging ik via de Havikerwaard met smerige tegenwind naar De Schuytgraaf. Bij thuiskomst 126 km. op de teller.
Tot slot de aandacht op Pieter die in een strak tempo een solo tijdrit heeft gereden: een prestatie die niet onderdoet voor een bergrit met een col van de buiten categorie.