Samen met
Samen met de Marmotte bedwinger heb ik de tegenhanger van de elf stedentocht
voor de zoveelste (ca 10 de) keer gefietst.
Opmerkelijk klein groepje uit onze Bello-poel. Onder aanvoering van Henk Post zijn we ook wel met ca acht man hier geweest.
We kiezen voor de 150 km.
Ik moet met name trainen voor de Maralptour, die ik over 14 dagen startend in Zwitserland (Brig) naar de Middellandse zee ga fietsen (hieraan doen o.a. Meeuwis en Rocus mee).
Maar vandaag gaat het dus over de altijd bijzonder goed uitgezette en begeleide tour over de Veluwe. Bij start is het droog maar langzamerhand gaat het miezeren en zelfs regenen, iets wat voor dit jaar als zeer bijzonder geldt.
Bijzonder genoten heb ik van het volgende gebeuren:
Een deelnemer had nadat de weg net nat begon te worden een lekke band. Bij het afnemen van het wiel bleken de luchtbellen door de buitenband naar buiten te komen! De buitenband bleek als gevolg van de natte weg niet bestand te zijn tegen deze omstandigheid en moest vervangen worden door een vouwbandje. Na enige kilometers had deze persoon opnieuw een lekke band en moest in het andere wiel een nieuwe binnenband gelegd worden. Beide buitenbanden bleken tot op de draad versleten (gladde tijdrit bandjes die minder dan 1000 km meegaan). Deze persoon wenste nieuwe banden aan z’n fiets want dit zou een hopeloze lekke bandentocht worden. Binnen 200 m na dit besluit rijden we langs een fietsenmaker.
Een vriendelijk meisje helpt, maar kan toch niet nalaten haar verbazing te uiten dat “men” zo op pad gaat voor een toer van 150 km. Ze kon zich dit en meer van dat soort slecht voorbereide zaken van fietsers niet voorstellen.
De opmerkingen van dit meisje waren bijzonder, met name omdat dit een persoon betrof waarvan de initialen W. V. te D. zijn en die naar het mij voorkomt voor ’t eerst op deze wijze bejegent is!!
Goed we gaan weer verder met de mooie tocht die ik deze keer zonder black-out zoals twee jaar geleden heb uitgereden. Veel Friezen zijn weer van de partij en een tiental Belgen uit Gent blijken Epe ook gevonden te hebben.
Gaandeweg de dag wordt het weer beter. De beklimming van de Leemkule bij Hattum is voor mijn altijd zwaar. Het beklimmen van een kuil heb ik nog nooit begrepen. Tot slot hebben we bij het Jagerstee een heerlijk Abdijbiertje gedronken.
Wiebe heeft hiermee de vermoeienis van de Rhedense fietsvierdaagse – die zonder meer tot een succes gerekend kan worden – van zich afgeschud, en ik ga volgende week met meer vertrouwen de Simplon beklimmen. Volgend jaar 28 aug. 2004 is er een nieuwe -jubileumtocht- waaraan meer Bello-vrienden hopelijk meedoen!