Het is zondagochtend 7 mei en lekker fris. Aan de Spar: Ferry, Willem, Ton, Jan, Pieter en bovengetekende. Vlak voor vertrek melden zich tevens Roel … en Marlies, zij het in een automobiel met een andere bestemming. Zij brengen ons een groet en wensen ons een mooie tocht. Andersom uiten wij onze beste wensen voor Roel, die twee dagen later ‘geklapt’ gaat worden (inmiddels geschiedt. Roel, we zien je graag spoedig weer aan de Spar!). Ferry werpt zich op als toerleider. Wat dat meer inhield dan allen routedictator merkten we gaande de rit. Met een noordenwind moesten we wel een noordelijke bestemming hebben, in casu rondje Apeldoorn. Dat is niet verkeerd voor je topografie. Zo passeer je Hooilanden, Klarenbeek, Woudhuis, Teuge, Broekland, Beemte en Wenum om tenslotte aan de poorten van Paleis het Loo te belanden. Vanaf de rotonde bij de Spar nam Ferry de kop en liet die niet meer los. Meedogenloos joeg hij ons door de wind, zonder snelheid toe te geven. Hunkerend naar koffie maakten we achter Ferry aan nog wat extra bochten en kozen we mooie landwegen. Bij Wenum, of daaromtrent, waande ik me in een museum, met oude boerderijen, watermolen en andere zaken waar ik geen kans voor kreeg ze verder te aanschouwen. Na het Loo reden we een mooi fietspad door het bos, ten westen van Apeldoorn, opgesierd door welriekende trimmende damesclubjes. Channel no. 5, aldus Jan. We belanden uiteindelijk via de Hoog Buurloseweg bij Van der Valk Ugchelen.
Na de koffie, bleek het gemiddelde verder omhoog te moeten. Via Beekbergen reden we de Oud-Arnhemseweg naar … Arnhem. Ieder moest hier laten zien wat hij qua snelheid nog in huis had. Ferry meldde dat het wel een beetje zeer deed, maar dat hij zichzelf verder wilde testen. Dat is gelukt. Nadat Ton zijns weegs had gekozen door Arnhem naar huis, waren wij Jan en Ferry kwijt. Zij waren even vooruit naar Velp. Vandaar ginegn wij als los zand over de Emmapiramide (auto op de kop, fietsen zonder achterwiel, 3 ambulances, traumahelie, maar gelukkig zeer beperkt lichamelijk letsel, lees ik later in de krant) naar de Posbank. Na de Emmapiramide en de Posbank valt het verder uit elkaar. De Posbank naar benden opnieuw een ambulance, ook hier fietsers in de berm.
Mooie tocht! Rond 90 km. Gemiddelde: kan ik niet zeggen, maar ik was trots op onze haas en onszelf.
Als je je verslag te laat inlevert, maak je het verslag van de laatste rit er als rente bij. 14 juni staat Berend aan de Spar, op een nieuw kunststof ros! Heel alleen, totdat ik mij meldde. Willen voegt zich bij ons, op het moment dat wij onze schoenen in de pedalen klikken. We meenden zuidwesten wind, dus Blauwe Kamer, doch kozen onder de bezielende woorden van Willem voor de Achterhoek, want meer afwisseling en meewind op de heenweg. Dat pakte anders uit, met forse tegenwind tot aan de koffie in Etten, waar we geraakten via Leuvenheim, Brummen, de IJssel over naar Vierakker, Wichmond, Hengelo (waar Willem ons op de Aaltenseweg doceerde dat zijn schoon-grootvader daar 100 jaar geleden na de ontginning was gestart! De boerderij stond te koop, dus wellicht wacht ons binnenkort een verhuisbericht), De Meene, Halle, Westendorp en Terborg. Na de koffie en veel koffielikeur gaan we via Azewijn, Lengel en ’s Heerenberg naar het Peesken, waar we elkaar de maat nemen. Beek, Wehl, en Angerlo wijzen ons met forse snelheid de weg terug naar Doesburg. Berend heeft het titanium afgezworen en blijkt niet te hoeven wennen aan carbon, zo demonstreert hijons op de verschillende brughoofden die we nemen. Wij zijn gewaarschuwd.
Een heerlijke ronde met formidabel mooi weer. Grofweg 85 km.
