Op de Bello-groepsapp vroeg Ferry ons gisteren een mondmasker mee te nemen. Het kon van pas komen. Dat leverde vragende reacties op en al snel bleek dat de bestemming Duitsland zou worden. Verder verduidelijkt toen ook de route door Ferry op de groepsapp werd geplaatst met als pauzebestemming de Rijnkade in Emmerich am Rhein.
De route in combinatie met het mooie weer lokte maar liefst acht Bello ’s naar de Spar vanmorgen. Arre, Ferry, Maarten, Meindert, Pieter, Rocus, Roel en Wiebe tekenden de presentielijst, allen mooi in de Bello-clubkleuren gestoken.
Maar als je met 8 man vertrekt, wil dat niet zeggen dat je ook weer met 8 man thuiskomt. Ferry gaf aan een deel van de route mee te zullen fietsen maar onderweg af te haken om tijdig te kunnen voldoen aan met andere partijen gemaakte afspraken. Ter plaatse werd in de persoon van Rocus een vervangende routemanager aangewezen die de honneurs van Ferry ging waarnemen.
Met perfecte apparatuur en een scherpe blik op het beeldscherm loodste Rocus ons perfect, een kleine verkeerde inschatting daargelaten, langs de door Ferry gemaakte route.
Een route die ons langs vele landelijke weggetjes voerde op de weg van Dieren naar Emmerich. Onderweg passeerden we o.a. de plaatsen Doesburg, Wehl en Braamt en bij Megchelen begon de grens met Duitsland te gloren. Na 55 km. arriveerden we uit het Oosten bij het voorziene koffieadres waar het stallen van de fietsen tegen de pui van het restaurant ons op een reprimande van de bediening kwam te staan. Ook werd ons gesommeerd om bij het bezoeken van het toilet een mondmasker te dragen. Gelukkig dus maar dat Ferry ons daarop attent had gemaakt.
Volgzaam als de Bello’s zijn werden de fietsen verplaatst naar een speciaal daarvoor ingerichte zone en namen we plaats aan twee tafeltjes. Die durfden we natuurlijk niet op eigen gezag bij elkaar te zetten, bang dat we nogmaals een schrobbering zouden moeten ondergaan. Keurig verdeeld over een tafel met 4 en een tafel met 3 Bello ’s, werd koffie gedronken met Duitse Apfelkuchen mit Sahne. De wetenschap dat we 55 km. hadden afgelegd en de terugweg minder kilometers met grotendeels wind in de rug voor de boeg hadden maakten dat de pauze resulteerde in maar liefst 52 minuten.
Kort na de hervatting van onze fietstocht kwam de kreet “’ lek “” uit het peloton. Roel was dit keer de pineut maar met vereende krachten was de klus snel geklaard. Op naar huis via Borghees en Elten (waar de duivels zich ontbonden op Elterberg) waar na verzameling op de top via Nieuwe Dijk en Loil de thuishavens weer in zicht kwamen. Mijn fietscomputer noteerde 94 kilometer koers, in 3,5 uur tijd met een gemiddelde van 26,75 km. per uur. Daarbij opgeteld een pauze van krap één uur bracht de sportieve en gezellige besteding van deze zondagmorgen op op rond 4,5 uur. Mooi man.
