Met Pasen op komst was de vraag welke Bello wanneer zou gaan fietsen. Paasverplichtingen verhinderen sommigen op zondag en anderen op maandag. Op zondag geeft een tweetal forfait. En paasmaandag lijkt een onderonsje te worden tussen Ferry en Rocus. Maar Meindert voegt zich bij het duo en Pieter volgt ook. Nu staan er vier Bello ’s op de rol. Ook Ruud kondigt zijn rentree aan in het Bello peloton en dat wil ik, schrijver dezes, graag meemaken waarmee de teller stopt bij 6 man. Het kan beter, maar het lijkt er toch een beetje op dat oude tijden gaan herleven.
Op deze zonovergoten paasmaandag verzamelen genoemde Bello ’s zich bij de Spar. Wiebe in de korte broek. Nou, daar dachten de andere vijf toch anders over. Allemaal de beenstukken aan want oh, oh, wat is het toch koud. En ja, ook buikgriep, verkoudheid en nog deels herstellende van covid speelden een rol bij de argumenten om niet in korte broek te verschijnen. Watjes allemaal.
Maar dat werd overvleugeld door de verheugende opkomst want die is de laatste tijd maar mager. Dankzij de komst van Ruud en stukjesschrijver stonden we met een leuk Bello-peloton aan de start.
Iedereen kijkt naar Ferry waarvan wordt verwacht dat hij wel weer een mooie route heeft samengesteld. En dan weet je ook dat stevig met de windrichting wordt rekening gehouden. Vanmorgen kwam die uit de Z-O-hoek en daarmee voldeed het voorstel om naar Emmerich te fietsen aan een belangrijk uitgangspunt van Ferry. Heen wind tegen en terug wind mee.
Ferry had zich uitgeleefd want voor de meesten, en waarschijnlijk ook voor hemzelf, waren de kronkelige boerenweggetjes een eerste kennismaking. Het tempo was aangenaam, hetgeen de vraag opriep of de gemaakte opmerkingen over de ondergane ziekteverschijnselen toch juist waren.
Zo nu en dan werd een verkeerde afslag genomen en we fietsten zo achteraf dat we niet meer wisten waar we waren. Op enige moment gaf de richtingaanwijzer ’s-Heerenberg aan en Pieter nam zonder enige twijfel deze richting. Maar dat was buiten waard Ferry gerekend want die koos voor Doetinchem.
Uiteindelijk belanden we na 50 kilometer via de oostkant de Rijnpromenade in Emmerich waar het nog heel rustig was. Lekker in het zonnetje kwam een verkleedpartij van heb ik jou daar op gang. Beenstukken gingen uit, jassen werden ontdaan van mouwen en ook overschoenen vonden een plaats in of achter de kleding die nog resteerde. Er werd voorgesorteerd op de terugtocht.
De koffie met appelgebak werd om 11.40 uur afgerekend, zo ook met Wiebe, die, nadat alle anderen een 1 hadden gegooid, met een 4 de eer werd toegekend om van deze rit verslag te doen.
Met veelal de wind mee werd het tempo, aangevoerd door Pieter, er behoorlijk ingezet. Waar een sprintje getrokken kon worden ging hij er vandoor, op de hielen gezeten door Rocus die regelmatig het onderspit moest delven. Ook werd weer eens een weggetje gemist omdat er niet stond aangegeven dat het doodlopend was. Terug dan maar weer om de juiste route op te pakken.
Zeker bij de viaducten en ook bij de opgang achterlangs naar de Elterberg koos Ruud zijn eigen tempo en liet zich (nog ) niet gek maken door mannen die uitvechten wie als eerste boven is. Fijn dat hij er weer bij is en er wordt al weer naar uitgekeken dat hij zijn vertrouwde koppositie weer zal innemen.
Het tempo werd in de buurt van Loil opgevoerd naar 34, 35 km. per uur zodat het gemiddelde van een broodnodige boost werd voorzien.
Bij de brug van Doesburg ging Rocus revanche nemen op Pieter door van achteruit de strijd aan om als eerste het hart van de brug te bereiken. Hij slaagde glansrijk in zijn missie en deze keer moest Pieter moest zijn meerdere in Rocus erkennen.
Om rond 13.15 uur na 89 kilometer, 3u36m op de fiets en een gemiddelde van24,65 km/pu. kwamen we in Dieren aan. Allen van plan om na een uitstekende zondagmorgen er ’s middags een mooi paasvervolg aan te geven.