Op de seiz

Op de seizoenagenda was gisteren ( zaterdag 17 juni ) plaats ingeruimd voor een tocht in het Reichswald, waarvan Frank de initiator was. Op Coen na weet ik niet wie zich hiervoor hadden aangemeld en weer afgemeld maar die tocht blijkt niet te zijn doorgegaan. Vandaar dat Coen een alternatief zocht in de Jan Janssen Classic, ofwel de Hel van Wageningen. Die stond ook op mijn (Wiebe) verlanglijstje. Alleen als het mooi weer was en, omdat die tocht niet op de seizoenagenda stond, eventueel maar alleen. En als trainingstocht voor de Dolomieten Marathon misschien helemaal niet verkeerd om dat in je uppie een keer te doen. Het zou mooi weer worden en ik besloot te gaan. Alleen. Tot vrijdagavond, toen ik een telefoontje van Coen kreeg of ik………, dus werd het een tweetal. Om half zeven stond Coen bij mij voor de deur en om half acht zaten we op de fiets voor de 150 km. Wij reden vooraan in de koers waarvoor ruim 5.000 deelnemers zich hadden aangemeld. De eerder vertrokken 200 km. deelnemers waren nog bezig met een lus van 50 km. die aan de 150 km. vooraf ging. Onze route was dus nog zeer dun bevolkt en wij moesten goed op de pijlen letten om niet verkeerd te rijden. Maar toch vormde zich al snel een groepje van een man of 4 tot 6 waar we een lekker tempo mee konden opbouwen. De fraai en zeer volledige routebeschrijving, waarin de kilometerstanden tot 1 cijfer achter de komma werden aangegeven, maakte er ook melding van dat er op de 150 km. 38 heuveltjes te overwinnen waren, goed voor 1.200 hoogtemeters. De route voerde ons door Bennekom, Renkum, Heelsum, Doorwerth, Oosterbeek en Arnhem naar de Kop van Deelen ( heuvel 14 ) waar na 54,4 km. de eerste stop was en waar we, afgezien van een individuele renner, als eerste groep ( we hadden ons inmiddels aangesloten bij een aantal Veluwe-Renners uit Voorthuizen) arriveerden. Via Hoenderloo en Groenendaal kwamen we in Loenen waar Coen en ik ( ook weer als eersten ) op het terras van het Ruifje neerstreken voor de welverdiende koffie met appelgebak. Via Laag-Soeren volgde de Posbank waar het aantal hoogtemeters een flinke plus kreeg. Via Rozendaal kwamen we weer in Arnhem terecht waarna we nogmaals Oosterbeek, Doorwerth, Heelsum en Renkum aandeden. Toepasselijk dat de Wageningse Berg ( heuvel 38 ) de laatste was van “de hel” waarna we straight naar de finish reden. Tegen twee uur waren we binnen en om iets over half drie waren we weer thuis. Een prachtige tocht, prima uitgepijld, goede verzorging en geweldig weer. We voelden beide onze bovenbenen maar ja, met 28 km. gemiddeld per uur mag dat ook. Een prima training voor de Dolomieten Marathon. Nu nog even uitfietsen, de komende week veel rust nemen en dan moet het maar gebeuren!