
Dicht bij Victoria aangekomen wijzigde het doel plotsklaps weer in Terlet. Nee, niet rechtstreeks, maar via een omweg. Even leek het er op alsof het doel weer wijzigde in Victoria, maar het bleef bij schijn.
Bij Terlet, dat tot grote opluchting van Wiebe, wel open bleek te zijn (bij een gesloten termiekbel zouden wij Wiebe's accu leeg laten lopen, hadden wij beloofd) wachtte Blonde Bente, die Biiberend op haar scooter was komen aanrijden. Gelukkig werd koffie en het appelgebak snel door haar geserveerd. Het nieuws werd door ons doorgenomen, zodat het oud nieuws werd en vervolgens ginegen wij op pad voor de terugweg. Voor vertrek wist Wiebe nog wel te bewerkstelligen dat Bibberende Blonde Bente mij aanwees voor het maken van het verhaal.
Over de terugweg valt weinig te vermelden, behalve dat na verloop van tijd Wiebe het tempo begon aan te geven. Bewijs dat het bij de overigen niet meer zo soepel ging. Bij het bekijken van de route op de kaart zie ik nu, dat wij een rare lus hebben gemaakt. Daar was ik me tijdens het fietsen niet zo bewust van.
Uiteindelijk 48 km op de teller met een gemiddelde van 16,6 km/uur. Is dat goed of niet zo goed? Ik weet het niet, maar het was wel mooi.