Mooi man, zondag jl. wederom 8 Bello ’s aan de start; Arne, August, Ferry, Pieter, Ruud R., Ton, Willem en Wiebe. Is de vervroegde start of waren de (droge) weervooruitzichten daar debet aan? Overigens was het een bonte, niet als Club Bello herkenbare verzameling fietsers, uitgedost in een grote verscheidenheid aan shirtjes en jasjes. Binnenkort toch maar eens het Bello-besluit om een Bello-windbreker te laten maken, tot uitvoering brengen misschien.
Het routevoorstel behelsde: via de Voorsterklei en Deventer naar Laren voor de koffie en dan via Lochem, Vorden en Doesburg op huis aan. We hebben immers een halfuur extra en de bedoeling daarvan is om dat om te zetten in kilometers, hoewel Pieter dat principe regelmatig bedreigt. Arne had een nieuwe ketting omgelegd maar veiligheidshalve de oude maar meegenomen. En die, zo liet hij weten, zou tijdens de pauze worden gemonteerd als iemand een kettingpons bij zich had. Pieter, die een hele grote fietstas heeft, ontpopte zich als materiaalman. Maar ook als de man die het routeplan doorkruiste toen hij het fietspaadje naar pontveer De Dommerholt bij Gorssel opfietste in plaats van door te steken naar Deventer. Zo bleef de koekstad zondag buiten beeld en werd het wachten geblazen alvorens de pont met een lading racefietsers in mooie uniforme shirtjes aan de Voorsterkleikant aanlegde. Willem opperde dat een 10-rittenkaart het voordeligste was. Arne financierde de kaart maar stak tevens de winst in de zak omdat hij iedereen het volle pond liet betalen en er zelf twee ritten aan overhield.
Na de pont ging het naar Empe waar naar Laren werd afgeslagen. Al op het eerste stuk slecht betegelde fietspad zette Ferry de zaak op scherp. Toen het wegdek in asfalt veranderde voerde hij het tempo verder op zodat hier en daar de hartslagmeters in het rood belandden ( D-te veel). Op het moment dat Ferry zich wilde laten aflossen had hij de pech dat Arne in zijn wiel zat en die voelde daar niets voor. Het werd bijna een sur place totdat een andere Bello-krijger er genoeg van had en door demareerde. Maar dat duurde slechts even. Ferry kon er niet genoeg van krijgen en vloog er bijna direct weer overheen. Hij liet zich pas afstoppen toen we een tweetal racefietsers inhaalden waarvan één een mooie dame bleek te zijn. Maar rust en genieten in Bello-gelederen is geen clubcultuur en dus volgde demarrage na demarrage waarbij zowel de grote weg als het naastliggende fietspad de speeltuin van de Bello ’s werd. De koffie met appelgebak kwam mooi op tijd en was dik verdiend. Met name door August, die zich zo kort nadat hij zich weer bij de club heeft gemeld, dat gejakker maar moet proberen bij te houden. Heeft dan niemand mededogen?
Na de koffie ging het met een stevige maar constante snelheid via Lochem naar Vorden en zat iedereen lekker te koersen. Maar na Vorden begon bij August toch de pijp leeg te raken zo merkte het peloton, toen er een schreeuw naar de kopmannen werd gegeven dat we twee man misten.
Naast August waren we ook Willem kwijt. Ja, wie anders dan Willem was bij August gebleven. Willem, die in de Pyreneeën is gekroond tot beste hekkesluiter, de man die de sociale cohesie van Club Bello probeert te bewaken en zorgt voor de laatste man. Even wachten dus en rustig verder. Tot de groep twee renners in het vizier kreeg die werkten als een rode lap op een stier.
Het tempo ging weer omhoog en het was erop en erover. Maar die mannen, afkomstig uit Arnhem en leuke kerels zo bleek later, lieten dat niet zo gemakkelijk gebeuren en namen de kop weer over. Met snelheden flink boven de veertig ging het richting Hummelo waar met een gematigde snelheid via het Hessenpad naar Drempt en Doesburg werd gefietst waar de Bello ‘s even bleven wachten op enkele achterblijvers. Iedereen had het nu wel een beetje gehad zodat het peloton in stukken op de thuisbasis arriveerde. Een wilde maar mooie tocht van 90 km. met 29.3 gemiddeld zat er op. En nu maar hopen dat er geen brokken zijn gemaakt die er toe leiden dat sommige Bello´s zich voorlopig niet meer laten zien. Schrijver deze is daar de komende 4 weken één van. Want komend weekend Limburgs Mooiste, de week daarop de Ardense Pijl en dan de Grote Bello Bergtoer in Bormio in de Dolomieten. Tot later!
Het routevoorstel behelsde: via de Voorsterklei en Deventer naar Laren voor de koffie en dan via Lochem, Vorden en Doesburg op huis aan. We hebben immers een halfuur extra en de bedoeling daarvan is om dat om te zetten in kilometers, hoewel Pieter dat principe regelmatig bedreigt. Arne had een nieuwe ketting omgelegd maar veiligheidshalve de oude maar meegenomen. En die, zo liet hij weten, zou tijdens de pauze worden gemonteerd als iemand een kettingpons bij zich had. Pieter, die een hele grote fietstas heeft, ontpopte zich als materiaalman. Maar ook als de man die het routeplan doorkruiste toen hij het fietspaadje naar pontveer De Dommerholt bij Gorssel opfietste in plaats van door te steken naar Deventer. Zo bleef de koekstad zondag buiten beeld en werd het wachten geblazen alvorens de pont met een lading racefietsers in mooie uniforme shirtjes aan de Voorsterkleikant aanlegde. Willem opperde dat een 10-rittenkaart het voordeligste was. Arne financierde de kaart maar stak tevens de winst in de zak omdat hij iedereen het volle pond liet betalen en er zelf twee ritten aan overhield.
Na de pont ging het naar Empe waar naar Laren werd afgeslagen. Al op het eerste stuk slecht betegelde fietspad zette Ferry de zaak op scherp. Toen het wegdek in asfalt veranderde voerde hij het tempo verder op zodat hier en daar de hartslagmeters in het rood belandden ( D-te veel). Op het moment dat Ferry zich wilde laten aflossen had hij de pech dat Arne in zijn wiel zat en die voelde daar niets voor. Het werd bijna een sur place totdat een andere Bello-krijger er genoeg van had en door demareerde. Maar dat duurde slechts even. Ferry kon er niet genoeg van krijgen en vloog er bijna direct weer overheen. Hij liet zich pas afstoppen toen we een tweetal racefietsers inhaalden waarvan één een mooie dame bleek te zijn. Maar rust en genieten in Bello-gelederen is geen clubcultuur en dus volgde demarrage na demarrage waarbij zowel de grote weg als het naastliggende fietspad de speeltuin van de Bello ’s werd. De koffie met appelgebak kwam mooi op tijd en was dik verdiend. Met name door August, die zich zo kort nadat hij zich weer bij de club heeft gemeld, dat gejakker maar moet proberen bij te houden. Heeft dan niemand mededogen?
Na de koffie ging het met een stevige maar constante snelheid via Lochem naar Vorden en zat iedereen lekker te koersen. Maar na Vorden begon bij August toch de pijp leeg te raken zo merkte het peloton, toen er een schreeuw naar de kopmannen werd gegeven dat we twee man misten.
Naast August waren we ook Willem kwijt. Ja, wie anders dan Willem was bij August gebleven. Willem, die in de Pyreneeën is gekroond tot beste hekkesluiter, de man die de sociale cohesie van Club Bello probeert te bewaken en zorgt voor de laatste man. Even wachten dus en rustig verder. Tot de groep twee renners in het vizier kreeg die werkten als een rode lap op een stier.
Het tempo ging weer omhoog en het was erop en erover. Maar die mannen, afkomstig uit Arnhem en leuke kerels zo bleek later, lieten dat niet zo gemakkelijk gebeuren en namen de kop weer over. Met snelheden flink boven de veertig ging het richting Hummelo waar met een gematigde snelheid via het Hessenpad naar Drempt en Doesburg werd gefietst waar de Bello ‘s even bleven wachten op enkele achterblijvers. Iedereen had het nu wel een beetje gehad zodat het peloton in stukken op de thuisbasis arriveerde. Een wilde maar mooie tocht van 90 km. met 29.3 gemiddeld zat er op. En nu maar hopen dat er geen brokken zijn gemaakt die er toe leiden dat sommige Bello´s zich voorlopig niet meer laten zien. Schrijver deze is daar de komende 4 weken één van. Want komend weekend Limburgs Mooiste, de week daarop de Ardense Pijl en dan de Grote Bello Bergtoer in Bormio in de Dolomieten. Tot later!