Met t.o.v.

Met t.o.v. vorige week een 50% hogere opkomst ging vanmorgen een totaal ander gezelschap van start. Zo was daar, terug van weggeweest, Wim. Nog wel met een indrukwekkend verband om zijn knie, verkouden ook, dus voorzichtig aan. Aart ( v.d.B ) en Wiebe completeerden het gezelschap. Aart had consignes van thuis en moest zich om uiterlijk 12.30 uur aldaar melden. Dat gegeven beperkte de keus van de rit die werd vastgesteld op het trainingsrondje in originele vorm. Dus niets andersom of korter. Gewoon 70 km. fietsen met alles erin, erop en eraan en de mogelijkheid om Aart tot in Eerbeek te vergezellen, zodat iedereen zo ongeveer op hetzelfde moment thuis zou arriveren. Met Wim in het wiel ging het via Ellecom en De Steeg in Rheden omhoog de Snippendaalseweg op. Aart gaf gas, Wim, verstandig vandaag, beheerste zich en Wiebe kon kort achter Aart aansluiting vinden. Via de Emmapyramide en het weggetje achter het kasteel kwam het Rozendaalseveld in zicht waar Aart (ook al verkoudheidklachten) met “ pap in de benen; al gevoeld op de Emmapyramide “ de kop even liet voor wat het was. Maar ja, afzien is deel van het wielrennen en dus ging het kop over kop langs het vliegveld richting Hoenderlo waar de twee heuveltjes onderweg het de renners altijd lastig maken. Onderweg was het gaan regenen en dus arriveerden we niet geheel droog en brandschoon op ons koffieadres. Vandaar dat de koffie en de daarbij geserveerde lekkernijen aan de bar werden genuttigd. Een wat oudere dame bezorgde het gebak waarbij Wiebe de opmerking plaatste dat dat er goed uitzag. Zelfkennis deed haar de uitspraak ontlokken dat waarschijnlijk het gebak werd bedoeld. Nee, dan de jongere uitgave van de bediening, met 53 kg. een charmante verschijning, die bijna zwichtte voor het aanbod die rijke, zij het wat oudere man die de koffie betaalde, aan de haak te slaan. Maar ja, het devies is samen uit, samen thuis, dus dat feest ging niet door. Na de koffie het bekende valse plat richting Woeste Hoeve, de weg langs de A 50 en het fietspad richting Eerbeek en daar kraakte het zo nu en dan flink. Maar tegen twaalf uur kwamen we toch in Eerbeek aan zodat Aart op tijd thuis was en ook Willem en Wiebe rond het middaguur thuis arriveerden. We kijken terug op een mooi tochtje. Tot volgende week.