Met de bel
Met de belofte dat het een mooie dag zou worden, verzamelde ik de moed om voor het eerst sinds half juni weer een lekker Bello rondje te kunnen rijden. Roel, Pieter, Ferry en Bouke hadden hetzelfde idee, zodat we met zijn vijven op pad gingen voor een bezoek aan Kootwijk.
We fietsen langs Eerbeek en daar moet de geest van Aart Bret zich bij het peloton hebben gevoegd; in plaats van strak naar het westen te fietsen, pakten we de noordelijke route. Dit om meer van het zonnetje (!) te kunnen genieten.
Binnen het uur waren we in Deventer, te vroeg voor appelgebak, zodat nu de oostelijke richting werd gekozen en we Laren (Gld) als pauzeplaats bereikten. Een ommezwaai in fietsrichting dus van 180 graden zonder enig tegencommentaar, het zonnetje stemde iedereen mild.
Na een fijne pauze van drie kwartier (weer die zon) waarin de meerderheid voor een bosbessengebakje had kozen, wachtten Lochem, Warnsveld en Brummen op onze doorkomst. Helaas moest op schrijver dezes worden gewacht, de hardslagmeter gaf op een gegeven moment zijn maximum hartslag aan zodat inhouden noodzakelijk was. Overigens reden we voor mijn gevoel op dat moment minstens vijftig km per uur.
In de bossen bij Spankeren splitste de groep waarna de Eerbekenaren zich rond half 1 thuis weer meldden. Met een tevreden gevoel, zodat ik dit keer niet ruim 7 weken maar slechts 7 dagen zal wachten op de volgende tocht.