Met de bel

Met de belofte dat het een mooie zondag zou worden vertrok ik in korte broek richting vd Waalslaan. Onderweg merkte ik direct dat het beslist niet koud was, integendeel. Vlak voor de vd Waalslaan zoefde Ruud V. naast me. Hij was dik ingepakt en zweette dan ook flink. Op mijn advies trokken Wiebe en Ruud V. dan ook hun lange racebroek uit voordat we vertrokken. Ze hebben hiervan geen minuut spijt gehad. We vertrokken met bestemming Lunteren. De eerste kilometers gingen nog heel rustig, maar al snel reden we niet langzamer dan 30 km/h. Ook de klimmetjes Snippendaalseweg, Emmapyramide en de klim langs kasteel Rosendael worden erg competitief gereden(hartslag bij op 163/min) Door een prachtig herfst-landschap reden we richting Oosterbeek. Voor het eerst sinds heel lang werden we geconfronteerd met lekke banden(1 bij Wiebe en 2 bij Ruud)Langs de achterkant van Papendal en door het wel erg lage tunneltje onder de spoorlijn kwamen we in Wolfheze. Langs het spoor wer er een soort stayer-wedstrijd gereden met Ruud op de weg en Wiebe in het wiel van Roel op het fietspad; kilometers lang boven de 40 km/h met als top 46 km/h zoefden we naar Ede en tenslotte naar de koffie in Lunteren, waar Ruud op wel heel creatieve wijze aangaf geen slagroom bij het appelgebak nodig te hebben. Voor de ‘3 die-hards’ had de dame van de bediening wel wat over!! Toen we na ee half uurtje weer op pad gingen bekenden we alle 3 dat we het niet erg zouden vinden snel thuis te zijn. Dit werd ons echter niet gegund, want een naar windje(natuurlijk altijd tegen) en af en toe miezerige regen maakte het koersen hard. Voeg hierbij een aantal ‘zuigende paden’ in de omgeving van de Mossel dan begrijp je dat in ieder geval ik(zei de gek) met wel heel lege benen in Schaarsbergen aankwam. Wiebe bleek nog wel wat over te hebben en wij ‘verscholen’ ons achter zijn rug en machtige kuiten. Voldaan maar vermoeid bereikten we na 100 km Eerbeek weer. Tot ziens volgende week voor het laatst op de racefiets en daarna op de ATB Groeten, Roel