Maarten he
Maarten heeft niet helemaal gelijk. Zondagmorgen ging de wekker om 6.59 uur en stonden Ton en Rocus gezamenlijk op. De twee leden van Clubbello waren namelijk eerder die week met een grote sportploeg van De Nederlandsche Bank afgereisd naar Frankfurt, vestigingsplaats van de Europese Centrale Bank. Deze vierde haar 10 jarig bestaan met een groot sportfeest. Op het programma stonden onder meer cycling en mountainbiken. Ton deed het eerste, ik het tweede.
Voor Ton betekende op donderdag dat een heus criterium van één uur tegen gerenommeerde wielerlanden als Italië en Portugal. Op een stratenparcours met een lengte van 1,2 km, deel uitmakend van uitgebreid koersprogramma in een dorpje bij Frankfurt dat op die donderdag een Zuid-Duitse feestdag vierde. Na een neutrale fase van 20 minuten, knalde de wedstrijd los. Ton wist lange tijd met 1 andere renner vlak achter de kopgroep van 3 man stand te houden. Na 60 minuten moest gesprint worden voor plaats 4 en werd Ton helaas door de enkele nog slimmere renners voorbij gefietst. Toch nog een mooie zevende plek. Dit ondanks het gerucht dat enkele Portugezen 69 jaar oud waren. Nederland werd overigens wel eerste!
Op vrijdag ging dezelfde groep de baan op met hun eigen fietsen voor een clinic in de ochtend en twee wedstrijden in de middag. Opnieuw gooiden Portugezen voor Ton roet in het eten; door taalproblemen hadden zij de spelregels niet begrepen zodat het team van Ton roemloos ten onderging. Dezelfde Nederlander werd opnieuw eerste, zodat Ton toch de beker nog even mocht aaien.
Wegens teveel aanmeldingen bij het fietsen had ik mezelf verwezen naar het mountainbiken. Met 25 Europeanen zijn we twee dagen het Taunus gebergte, 20 km boven Frankfurt gelegen, ingegaan. Het maximale hoogteverschil in dit gebergte bedraagt rond de 700 meter! Dag 1 werd samen met een Amsterdamse collega (lid van de oranje Boretti’s) doorgebracht in de Challenge-groep, waarin dus uitdagend werd gereden. Dit betekende dat de iets bredere wegen waren vervangen door trials, smalle paadjes, wat naar boven toe (up-hill, waaronder 3 keer de Keuterberg aan 1 stuk op losliggende stenen!) dankzij de goede conditie te doen was, naar beneden (down-hill) was een compleet nieuwe ervaring, niet alleen erg stijl, maar lastig waren vooral de paden die aleen maar bestonden uit grote keien en flinke wortels. Daartussen was soms nog net ruimte voor grote gaten. Ik ben 1 keer voorover gegaan, rende voor de fiets vooruit die mij vervolgens hinderlijk achterna kwam. De Nederlandse collega had meer pech, een flink aantal beschadigingen aan het lijf, waarvan de zwaar geschaafde kin de meest stoere en opvallende was.
De tweede dag hebben we doorgebracht in de recreatiegroep waar dezelfde prestaties werden neergezet, alleen via wat meer onschuldige en minder dreigende routes. Ondanks dat alleen met gebarentaal werd gesproken in de groep met Italianen, Polen, Fransen, Duitsers en nog wat loslopende landen, werd de dag afgerond met een gezamenlijke tocht met koffie onderweg in een sjiek dorp naar Frankfurt. En zoals dat hoort onder vrienden, werd de tocht besloten met een niet geplande en niet besproken 5 kilometer lange sprint langs de Main waarbij alsnog de mannen van de jongens werden gescheiden. De twee Nederlanders zaten bij de eerste zeven.
Dag 1 werd ruim 70 km afgelegd, met 1600 hoogtemeters en een KCAL verbruik van ruim 4500, dag 2 was goed voor 80 km, bijna 1000 hoogtemeters en kcalverbruik van 3600. Een prestatie die leidde tot een hoge vochtinname ’s avonds in de Biergarten.
De zondag werd overigens verder vooral in de bus naar huis doorgebracht!