Hoewel ik

Hoewel ik (Wiebe) eigenlijk samen met Pia onderweg had moeten zijn naar de Weissensee werd het vandaag De Spar in Dieren. Ik neem aan dat iedereen inmiddels wel weet dat ook dié zekerheid, dat er op de Weissensee ALTIJD geschaatst kan worden, ons is ontnomen. Scheisse natürlich aber, omdat elk nadeel zijn voordeel hep, kon ik mij dus vandaag aansluiten bij de Bello-boys. En wie trof ik daar? De hele organisatie van onze Pyreneeëntoer ( Berk en Meurders ) en Arne, die al met het kromme stuur verscheen . Last van de knie en op advies van dokter Arre bezig met zijn therapie. Hoewel je hem er natuurlijk net zo gemakkelijk van kan verdenken dat hij een trainingsvoorsprong aan het opbouwen is. Omdat het chauffeurscafé toch een beetje in de ban is gedaan werd Victoria als koffieadres gekozen. Arne op de race en Coen, Ferry en Wiebe op de ATB. De ontmoetingstijd werd ingeschat op 10.30 uur. Aanvankelijk werd de ATB-route gevolgd maar in de Loenermark werd gekozen voor een ander traject met een route “om de noord”. Nadat de Groenendaalseweg was overgestoken verdwenen wij noordelijk van het ereveld in Loenen het bos in. En dat werd gelijk afgestraft. Hoewel we al veel obstakels in de vorm van over de paden liggende bomen hadden gepasseerd kreeg Coen daar letterlijk een stok in het wiel gestoken met als gevolg dat zijn derailleur ontzet raakte. Maar met enig buigen en trekken kon hij toch verder. Omdat op sommige paden door omgevallen bomen niet gefietst kon worden, werd uiteindelijk de ingang bij het ereveld ook onze uitgang. Gewoon een lusje gereden dus. Net voorbij het ereveld werd het bos weer ingestoken en kwamen we op onbekende maar uiterst mooie bospaden terecht. Uiteindelijk belandden we aan de boorden van de A 50 maar moesten we op zoek naar een viaduct om daar overheen te komen. En dat lukte, hoewel we toen wel even moesten kijken op een paddenstoel hoe we verder moesten. Langs het chauffeurscafé, de weg over en het bos weer in en zo kwamen we uit vlak voor de ingang van Victoria. Dat was 30 km. na de start met inmiddels 10.55 uur op de klok. Te vrezen viel dat Arne alweer was vertrokken maar die had het met kranten en koffie toch tot onze komst uitgehouden. Precies een uur zaten we met z ’n vieren te pauzeren met koffie, appelgebak en allerlei verhalen. Toen we weer op de fiets stapten was het tegen twaalf uur hetgeen Ferry een schrikreactie bezorgde. Hij had bezoek thuis en vreesde herrie. Dus gingen we via de kortst mogelijke (bos)wegen en een stevige pedaaltred op weg naar huis waar iedereen kort na half één arriveerde. Van het alibi dat Coen en Wiebe aan Ferry ( tegen betaling uiteraard) hadden aangeboden is geen gebruik gemaakt zodat we aannemen dat het met een sisser is afgelopen. Een prachtige rit en voor mij een mooie compensatie voor het gemis aan natuurijs op de Weissensee. Maandagmorgen maar weer gewoon naar de ijsbaan in Deventer. Daar kan ALTIJD geschaatst worden. Zekerheid is ook wat waard.