Het is vakantietijd. Op de weg is het minder druk dan anders, maar ook de Spar heeft op deze zondagmorgen minder klandizie. Er was om vijf voor half negen nog maar één belangstellende en het zal toch niet hierbij blijven? Nee, even later kwam Rocus met zijn karretje en precies op tijd voegde Wiebe zich bij Rocus en Ton. Hij had thuis nog snel een andere band erop moeten leggen. Het was nog even wachten op Coen. Hij had immers de dag ervoor toegezegd dat hij zou komen. Maar deze toezegging was net zo ‘hard’ als een pensioen in crisistijd. Boterzacht dus. Overwerk belette Coen om mee te gaan.
`Met drie gelijkgestemde renners op weg naar ’t Hilletje in Kootwijk: een gematigde afstand voor ons drieën. Rocus had een verrassende dagattractie in de aanbieding. Niet de gebruikelijke route via Hoog Buurlo, maar via Beekbergen binnendoor langs het Gelre ziekenhuis naar de Kennedylaan in Apeldoorn. Hier werd even halt gehouden bij het voormalige kantoorpand, waar Rocus en Ton hun broeken hebben versleten. Nu al weer zo´n vier jaren te koop.
Hierna het meer serieuze werk, waar het keuvelen even naar de achtergrond verdween, want via de Soerenseweg langs Apenheul, moest er geklommen worden over de Amersfoortseweg naar de 101 meter hoge Aardmansberg. Eén van de Veluwetoppers. Rocus had de eer om hier onze kopman te zijn. Was de route nu al vernieuwend, maar toch nog bekend bij ons, het verrassende zat hem in het slot naar de koffieplek. De kilometerslange klim en afdaling brachten ons via de rotonde bij Nieuw Milligen naar een smal en bochtig fietspad door het bos exact naar de kruising bij ´t Hilletje. Hier kregen we onze cafeïne doping.
Hierna het meer serieuze werk, waar het keuvelen even naar de achtergrond verdween, want via de Soerenseweg langs Apenheul, moest er geklommen worden over de Amersfoortseweg naar de 101 meter hoge Aardmansberg. Eén van de Veluwetoppers. Rocus had de eer om hier onze kopman te zijn. Was de route nu al vernieuwend, maar toch nog bekend bij ons, het verrassende zat hem in het slot naar de koffieplek. De kilometerslange klim en afdaling brachten ons via de rotonde bij Nieuw Milligen naar een smal en bochtig fietspad door het bos exact naar de kruising bij ´t Hilletje. Hier kregen we onze cafeïne doping.
Op de terugweg werd er tussen Hoenderloo en de Koningsweg nog eens getraind om op de juiste en meest efficiënte wijze als kopgroep te rijden, waarbij met name de aflossing vloeiend moet verlopen. Dus bij kop overnemen hetzelfde tempo aanhouden. We stelden vast dat het beter is dat de koploper bij de aflossing zich links door de groep laat passeren en zodoende in het zog van de groep mee kan rijden en niet zelf naar links moet uitwaaieren.
Nog nagenietend werden we op de Apeldoornseweg voorbij gestoken door een renner met de juiste goesting. Zijn zit verraadde de ervaren coureur. Niet voor niets: het was namelijk Joop B. (i.v.m. zijn justitiële bevoegdheden geen achternaam), een bekend renner en schaatser uit Giesbeek. Wij konden ons bij hem voegen. Hij is nu al weer in training voor het nieuwe schaatsseizoen, immers de dagen worden nu korter! Op de Schelmseweg liet ik de drie mannen gaan die nog de Zypenberg wilden beklimmen. Thuis stond er 112 km op de teller.
Nog nagenietend werden we op de Apeldoornseweg voorbij gestoken door een renner met de juiste goesting. Zijn zit verraadde de ervaren coureur. Niet voor niets: het was namelijk Joop B. (i.v.m. zijn justitiële bevoegdheden geen achternaam), een bekend renner en schaatser uit Giesbeek. Wij konden ons bij hem voegen. Hij is nu al weer in training voor het nieuwe schaatsseizoen, immers de dagen worden nu korter! Op de Schelmseweg liet ik de drie mannen gaan die nog de Zypenberg wilden beklimmen. Thuis stond er 112 km op de teller.