Monumentendag. Daar moet ik bij zijn dacht ik vanmorgen. Er zullen vast wel Bello ’s zijn die in monumenten geïnteresseerd zijn. Dus vroeg uit bed, aangekleed voor de gelegenheid en tegen negenen op pad naar daar waar monumenten en geïnteresseerden elkaar als gebruikelijk ontmoeten. En wel zodanig gehaast dat belangrijke en noodzakelijke attributen vergeten werden.
Maar wat een teleurstelling. Bij benadering van de ontmoetingsplaats tekende geen enkele geïnteresseerde zich af. Maar gelukkig wel een persoon die zich ook tot de monumenten mag rekenen. En de aanwezigheid van de twee monumenten bleef zoals het was. Ferry en Wiebe.
Dan maar over tot de orde van de dag en de vergeten bidon en smartphone van Wiebe gehaald.
De vraag kwam op waar de rit van vandaag naar toe moest gaan. Ferry opperde Kootwijk. Maar gaf schrijver dezes de ruimte om dat anders in te vullen. Maar om met een bikkel als Ferry toch hier en daar de heuveltjes naar Kootwijk te befietsen is geen makkie. Daarom werd de koers verlegd naar bestemming Deventer. De route is door Ferry weergegeven op de Bello-site dus een toelichting hier kan achterwege blijven. Met gepaste snelheid op verzoek van het oudste monument, denk dan aan rond de 27 km. per uur, konden we naast elkaar fietsend, bijbabbelen over van alles en nog wat.
O.a. over de prachtige GBBT, de buszitters, de pechgevallen, de rangorde, de prima organisatie, het weer, ja, wat al niet, kwam ter sprake. Met ook de vraag of de GBBT nog toekomst heeft.
Nou, misschien in de vorm van een vaste standplaats zo werd geopperd. Het kan ook zijn dat die, nu de ervaring in de organisatie en de souplesse waarmee een GBBT georganiseerd kan worden, de komende jaren stand houdt. Gespreksstof dus voor de eerstvolgende Bello-ALV.
Het was niet heel druk in de Voorsterklei. Beetje mistig, maar bij het naderen van de brug in Deventer kwam de zon, we zijn niet anders gewend dit jaar, in al zijn glorie tevoorschijn. Op de markt waren de terrassen al aardig bezet maar met een gezelschap van twee man is het niet zo moeilijk een plaatsje te bemachtigen. De markt bleek ook de verzamelplaats te zijn van tientallen motoren van de zwaardere klasse en meest uiteenlopende merken. De eigenaren bezetten het terras aan de andere kant van de markt dan waar wij zaten. Uit het applaus dat klonk kon blijken dat er een toespraak of prijsuitreiking plaatsvond. Wel misten we op dat moment Arne die ongetwijfeld de koffie had gelaten voor wat die was en met een berg foto ’s huiswaarts was gekeerd.
Bij ons vertrek na de pauze werden ook de motoren gestart hetgeen een hoop gereutel en rook tot gevolg had. Nu, gezeten in het wiel van Ferry, vervolgden wij onze weg via Gorssel naar Zutphen.
Daar, kijkend op de teller, bleek dat we bij rechtstreekse doortocht naar thuis op zo ‘n 65 kilometer zouden uitkomen. Toch een schamele buit voor een zondagmorgenrit en vandaar dat ik Ferry voorstelde de brug bij Zutphen te laten liggen en die van Doesburg in het programma op te nemen.
Dat ontmoette geen bezwaar. Langs het ziekenhuis en het fietspad parallel aan de weg richting Baak en Toldijk, namen we bij het gemaal de afslag naar Bronckhorst. Met in ons kielzog een jonge man zette Ferry de sokken erin met snelheden van rond de dertig kilometer per uur.
Bij Brockhorst rechtdoor het prachtige fietspad langs de IJssel op en met een lusje over Rha en nadat de gastfietser een andere route koos, kwamen we om tegen kwart voor één uur in de buurt van thuis. Met een afstand van 80 km. en een gemiddelde van 25,5 sloten wij een monumentale rit af.
Nu, het verslag schrijvend en passend bij de monumentale steden Deventer, Zutphen en Doesburg, geef ik de route van vandaag de naam Hanzestedenroute mee. Waard om vaker gefietst te worden.
