Groeten

Na ruim zes weken fietsen in Scandinavië zijn we weer helemaal afgetraind en gezond thuisgekomen van een fietsvakantie van ruim 3700 km.
Gestart in Bodo in Noorwegen boven de poolcirkel zijn we Noorwegen grotendeels langs de kust afgezakt. De vele Noorse fjorden zijn we overgestoken met even zoveel veerboten of we zijn er omheen gefietst. Fietsen in Noorwegen is prachtig en intensief. Beklimmingen van (veel) meer dan 10% is dagelijkse kost. Je krijgt hiervoor wel wat voor terug: fantastische vergezichten, watervallen, steeds andere fjorden, sneeuw op de bergen, rendieren, (één) elanden en nog veel meer ‘wilde’ beesten en weinig mensen. Met de tienduizenden km lange kuststrook is er volop ruimte, ook voor de fietser. In de dorpen en steden heb je ruime fietspaden.

Noorwegen is wat ons betreft het mooiste land waar we tot nu toe geweest zijn. Voor iedere Bello’íst een aanrader. Niet om met de hele groep van 17 man te fietsen; daarvoor zijn er te weinig routes en te weinig terrassen. Je merkt wel dat het met Noorwegen economisch goed gaat. Die Noren kijken wel uit om in de Euro te stappen! De doorsnee Noor heeft een tweede groot, (vakantie) huis, dito auto, prima infrastructuur en er zijn veel jonge moeders (hier een teken van welvaart). Behalve dat je genoodzaakt bent met vele ferry’s oversteken te maken, zijn we ook door vele tunnels gefietst. Ondanks dat er enkele van een aantal kilometers lang tussen zaten, gaven deze tunnels geen problemen. Twee keer moesten we met een bus er doorheen.

Vanaf Bergen kregen we de wind volop tegen en dit bleef zo totdat we weer in Arnhem waren. Niet alleen de harde wind maar ook de vele dagelijkse regenbuien en het te koude weer voor de tijd van het jaar stelde onze fysieke en mentale weerstand op de proef. Ondanks dat hebben we grotendeels in onze stormvaste en waterdichte tent op diverse plekken kunnen overnachten. Eén keer tijdens een ‘sidetrip’ naar het piepkleine eilandje Ona met 25 vaste bewoners, kampeerden we op een strandje in de beschutting van de muur van het kerkhof. ’s Avonds geen overlast van de buren; alleen het geluid van de zee en de vogels.

In Kristiansand zijn we met de ferry overgestoken naar Hirtshals in het Noorden van Jutland. Dit keer hadden we helaas geen tijd om bij Kees (Verkerk) een kopje koffie te drinken. Ook in Jutland heb je grote fjorden. Eén hiervan, Limfjorden, hebben we deze langs de kust naar het zuiden gevolgd. Denemarken is een stuk vlakker. Als er geen tegenwind zou zijn, dan is het hier aangenaam fietsen. Dit hebben wij helaas niet mogen meemaken. Op de afsluitdijk naar het eiland Romo moest weer volop tegen de wind en regen in worden gebeukt. Met de veerboot naar het Duitse Sylt. Een heel ander (mondaine) wereld dan we tot nu toe hadden meegemaakt. Helaas was het nu ook weer te slecht weer om er eens dagje extra te blijven om sfeer te proeven. Daarom verplicht met de trein over de Hindenburgdamm naar de vaste wal. Vanuit hier hebben we de Noordzeeroute (No 1) gevolgd langs de Waddenkust met zijn Halligen en de badplaatsen Husum, St Peter-Ording, Büsum, Bremerhaven, Cuxhaven en uiteindelijk Bad Nieuwe Schans. In deze laatste badplaats hebben we ons in het badcentrum een halve dag laten (schoon)weken en hebben we gemijmerd en gedommeld in de lavendelruimte. Na deze wat onwennige verwennerij zijn we ’s middags weer op de fiets gestapt om in Ter Apel op een boerderijcamping terecht te komen.

Dit was maar een kleine impressie van onze lange fietstourtocht. Wat betreft de het aantal kilometers en zeker ook de hoogtemeters was dit mij de voorbereiding voor GBTT. Ik denk wel dat ik door deze ‘voorbereiding’ trager ben geworden. Het is onmogelijk om met zulke zware fietsen met bepakking met snelheid tegen de steile hellingen op te fietsen. Voorts bedroeg het dagelijkse gemiddelde 14 tot maximaal 18 km per uur. We zijn enkele kilo’s lichter geworden door uitsluitend? vetverbranding. (en geen bier gedronken: dat laat je wel in Noorwegen)

Een vraag: moeten we gezien de dagelijkse inspanningen die van ons tijdens de GBTT worden verwacht nog extra maatregelen nemen gezien de grote hoeveelheid calorieën die we zullen verbranden? Een extra portie spaghetti zal niet voldoende zijn of toch maar een vetoverschot kweken?

Tot slot nog een tip: ·We hadden tijdens onze lange beklimmingen waarbij de snelheid vaak niet meer dan 5 km bedroeg, nogal eens last van vliegen die op en om je hoofd zwermden. Een camouflagenet over onze helmen bracht uitkomst. Of we door onze camouflagekleuren niet meer zichtbaar waren voor onze pestkoppen weet ik niet, maar het leverde vele fotokiekjes voor Chinese toeristen op en belangrijker we ondervonden geen hinder meer. Iets voor GBTT: ik neem in ieder geval het net mee.

 

Ton en Toos