Gemist en verzaakt. Dat is kort en goed het verslag van mijn MH2D van afgelopen weekend.
Nader toegelicht: opgegaan voor de 120 km en 2.100 hm miste ik de splitsing daartoe en belandde ik op de 90 km. versie. Met als gevolg dat ik na 100 km en 1.500 hm. de finish passeerde.
Het was prachtig weer, na eveneens een hele mooie vrijdag, met voldoende tijd om mijn benen te laten masseren door een vrijwilligersteam van sportmasseurs en Pia met een vroege thuiskomst te verrassen. De atb’ers zagen er uit als wadlopers want in de nacht van donderdag op vrijdag had het heel hard geregend. En met een hoop regen op komst tijdens de nacht van zaterdag op zondag adviseerden die mij om ook op zondag te kiezen voor de race. Die regen kwam en niet zo zuinig ook.
Toen ik van het hotel ( Schaepkens ) naar de start in Libeek reed voor nogmaals 100 km. race begon het van zachtjes steeds harder te regenen. Toch maar even weeronline geraadpleegd en dat zag er droevig uit. Weer waar op zondagmorgen nauwelijks een Bello voor uit bed zal komen.
De beslissing om te verzaken was lastig maar wijsheid komt met de jaren en ik zou Pia er een plezier mee doen zo bleek bij thuiskomst. Zo zaten wij op zondagmorgen op een Bello-pauze-tijdstip lekker aan de koffie en de Limburgse vlaai en klaarde het gaandeweg zodanig op dat we nog een fijne wandeling konden maken in de Limburgse heuvels. Eind goed al goed.
