Etappe 3 Lienz – Millstatt
Na alle hectiek van gisteren, was het wel gewenst dat het vandaag een rustige dag zou worden. Het risico van gladde houten bruggetjes werd door de organisatie in hun risicobeheersingsplan opgenomen en vandaag werd er dan ook omzichtig deze bruggetjes overgestoken. Wat betreft de moeilijkheidsgraad van deze etappe werd deze aangeduid als onder gemiddeld. Enigszins eufemistisch zoals later bleek.
Een uitgelezen dag voor Pieter en Rocus die gisteren samen als vrijwillige hekkensluiters (!) ingetogen de Grossglockner op moesten fietsen, om weer eens hun neus aan het venster te laten zien en de anderen een ogenblik het achterwiel te tonen.
Onze fietsendokter Harry was de vorige avond met de fiets van Pieter in de weer geweest om deze rijvaardig te krijgen, maar zelfs voor hem was het euvel met de kabel te veel om het probleem op dat moment te kunnen verhelpen. Morgen wordt er opnieuw aandacht aan besteed en zal er een vers kabeltje worden gemonteerd. Hierdoor moest Pieter noodgedwongen starten op een metalen leenfiets. Voor deze pedaalridder was dit echter geen enkele belemmering om frequent vooraan te fietsen.
De natte kleding die we de avond hiervoor in de droogruimte konden hangen was vanmorgen nog niet droog omdat de verwarming was uitgevallen. De vettige zware walm die als een natte deken in de droogruimte hing, was nu in alle microbiologische vezels van de Bellotenues doorgedrongen. Dit vormde voor de meesten van ons echter geen beletsel om zich weer in het clubtenue te hijsen.
Mede door de alternatieve routes was de koffiestop na enig zoeken pas na 54 km. De koffie met de apfelstrudel smaakte des te beter. De onbedoeld door de auteur bestelde strammer max vormde een goede voedingsbodem om de dag op reserve te kunnen rijden. De niet alleen door zijn naam ‘ Windische Hohe’ imposante col maar ook zijn maximale stijgingspercentages van 18% voelde slechts aan als een viaduct in een Zeeuws landschap. Hoeveel kampioenen zijn niet groot geworden op bruin brood met spek en spiegeleieren?
Na 130 km en maximale hellingspercentages van 24 % ( volgens de verkeersborden) voelde deze dag niet aan als ‘onder gemiddeld’. Maar al met al vormde deze dag een prachtige droge fietsdag. Het meest positieve aan deze dag was dat Frank, alsof hij geen uitglijder heeft gemaakt, zoals gewoonlijk weer vooraan fietste.
Bij aankomst in ons hotel en wellness centrum See-Villa in Millstatt werden we hartelijk welkom geheten door de hotelier, de graaf Anton Tacoli. Tijdens het voortreffelijke 5 gangen diner kwamen er ook serieuze Bello zaken aan de orde. In de eerste plaats werden Frank en Ton onderscheiden wegens hun deelname aan vijf GBBT’S. Deze onderscheiding bestaat uit een verzilverd fietsertje op een marmeren onderstel met inscriptie. Een onderscheiding die thuis een bijzondere plek verdient.
Voorts kwam aan de orde dat vier van de onzen door de WADA ( het internationale dopingcommitee) eerder waren geselecteerd voor de dopingtest. Uit hoofde van privacy wordt hier geen melding gemaakt van de namen van betrokkenen. Uit de uitslag bleek wel dat de resultaten van enige van de geselecteerden aanleiding gaven tot twijfel over hun integriteit. Onze president Wiebe besloot dat de resultaten bij de komende jaarvergadering behandeld zullen worden.
Morgen mogen we uitslapen en kan de dag naar eigen inzicht worden ingevuld.
ervang deze tekst.