Einde seiz

Einde seizoen. Wintertijd, het valt weer mee, het opstaan is natuurlijk veel te vroeg, maar met thee, brood en de krant is het rustig wakker worden.Wat zal het vandaag worden? Gisteren nog 5 mijl gelopen in Holten (diepehelholterbergloop)en het lijkt alsof de benen nu ook goed voelen. De fiets heb ik al een aantal weken niet aangeraakt, het hele seizoen was het maar matig i.v.m die schouderblessure. En op zondag achteraan harken heeft niet mijn voorkeur. Omstreeks 8.55 uur kwam ik aan bij de Spar en daar stonden in totaal 22 cyclisten het winterseizoen op te wachten. Nog 1 keer op de racefiets en dan kan het mountainbike/schaats en veldloopseizoen weer een aanvang nemen. In een rustig tempo reden we de bietencampagne tussen Doesburg en Vorden tegemoet. Via Laag-Keppel staken we de weg Zutphen-Doetinchem over en daar kwamen we evenals vorig jaar de met zand en klei besmeurde wegen tegen, echter dit keer…droog. De Grauwe en Kolganzen vlogen even verschrikt op toen de meute een kaal maisveld voorbijfietste en Wiebe kon het even verderop niet laten..een Scott voor de boeg. Een nieuwe vorm van ganzenbeheer, een alternatief voor de drukjacht op zwijnen? Bello A en B splitsten zich en spraken af bij Bakker in Vorden. Wiebe deed zijn scheur nog even open, teneinde te constateren dat het velglint ook al ontbrak. Beam me up…Scotty!!! (vrij vertaald: “Vervang mijn binnenband..Scotty!) Intussen stonden de brieschende veulens al te trappelen om het tempo naar Vorden flink op te voeren. Net voor Keijenborg moest ik ook even passen en dan kom je er niet meer bij. Gelukkig bleek Henny een trouwe metgezel, zodat we uiteindelijk met Wiebe, Rocus,Pieter en Arne het etablissement Bakker bereikten. De uitbater bleek niet in de gaten te hebben dat de laatste zondag van de herfstvakantie wel eens druk kon worden, maar de overredingskracht van Arne maakte, dat we bij de gratie Gods konden blijven. Ton riep nog even: “over 15 minuten wegwezen” . We betaalden onze vijf euro “wegkijkpremie”, oprotpremie klinkt zo cru en in twee groepen werd de thuisreis weer aanvaard. Wij trokken richting Lochem langs Starings “Wildenborch” vlakbij de Lochemse berg Gij Bergen!… Heuvels acht de Faam, Bij vriend en vreemd, te klein een naam Voor Heerschers over meer verschiet, Dan eigen erf den landzaat biedt! – Gij Bergen! van ’t gewolde vee Beweid, en van ’t gehorend ree! (ACW Staring) De weg van Lochem naar Zutphen bleek er 1 met hindernissen. Met de wind schuin van opzij verstoorde een valpartij het somtijds onstuimige rijden. Gelukkig zonder veel schade aan lijf en materiaal konden we onze weg vervolgen. Na Zutphen hadden sommige rijders de adrenaline nog steeds in het bloed en werd er stevig aangezet. Voor mij het sein om, even samen met Arne, rustig uit te rijden. Vlak voor Brummen nam ik mij voor het epistel van deze dag te schrijven, in gedachten bij de laatste woorden van Jan Wolkers “Zo is het genoeg” “Wie drukt mij in de cirkel der voleinding, Een kraai krast dat het is volbracht. Ik sluit mijn mond en geef geen kik, Dit is de dood en dat ben ik.” Jan Wolkers Bedankt voor de mooie rit, een goed winterseizoen toegewenst en zeker tot op Schier! Aart (VDB)