De eennala

De eennalaatste rit dit seizoen, de krant voorspelt goed weer, de fiets is weer schoon: daar moet je bij zijn. Op weg naar de Spar sluiten eerst Ferry en Pieter aan en even later volgt Arre. Bij de Spar verdubbelt dit viertal nog eens als Willem, Wiebe, Coen en Roel na elkaar verschijnen. Waar gaan we heen? Willem steekt zijn vinger op, want 24 september jarig geweest (57 jaar!) en wil ons tracteren op zijn geboortegrond. Snel flitst door ons heen de Achterhoek in, 8,5 keer direct na elkaar links-rechts-links en dan ben je er zo’n beetje. We vertrekken dus richting Doesburg en volgen het fietspad langs de dode arm van de IJssel. Na een kilometer gaan we rechts het fietspad af en begint het slingeren door dit heerlijke land. Spoedig zijn we de tel, en welhaast de weg, kwijt en weten we weer waarom deze weg-kapitein het hier voor het zeggen heeft. Willem doet mij later de ontboezeming dat er niets aan de hand is qua wegenkennis, zolang men er maar de laatste 20 jaar niets aan heeft veranderd. Anders kan het wel eens lastig zijn. We bereiken Hummelo en nemen het fietspad langs de N330 richting Zelhem. Ook hier ergens gaan we rechts, ik schat vlak voor Zelhem, en volgen ook weer de nodige bochten. Het tempo zit er goed in, het bochtenwerk krijgt ons niet klein. Het is heerlijk rustig op de wegen, een enkele groepje mountainbikers, dat hier per definitie de weg kwijt is, daargelaten. Weer ergens kruisen we de A18 en heeft Willem een stuk onverhard voor ons in petto. We komen door Terborg, ook hier weer rechts en na enkele honderden meters ligt links in Etten Cafe Tiemessen. Cafe Tiemessen blijkt een begrip te zijn, Wiebe en Coen zaten hier woensdag nog met de Veluwerijders, en men schenkt inderdaad goede koffie met een koffielikeurtje er bij. Willem trakteert op appeltaart: gefeliciteerd en nog vele jaren bij Bello! We vervolgen de weg richting Zeddam. Pieter en Roel gaan er goed hard vandoor en laten zich niet verleiden een lusje langs ‘s-Heerenberg te rijden. Zij kiezen voor de rechtstreekse weg. De overigen slaan op de N335 linksaf richting Azewijn en via Lengel naar ‘s-Heerenberg. Prachtig. Van hier richting Beek is bekend terrein: hard over het Peesken. De koffielikeur heeft ons geen windeieren gelegd, iets voor in de bidon de volgende keer? Of staat dit op het zelfde lijstje als cera? Ook de laatste kilometers houden we de kleine weggetjes er in. Eerts richting Kilder en dan binnendoor naar Wehl. Onze weg-kapitein Willem stuurt ons feilloos naar Angerlo. Rest ons Doesburg. Vlak voor Dieren splits de groep op: drie man naar Dieren, de andere drie richting Ellecom en Rheden. Thuis heb ik 89 km op de teller. De gemiddelde snelheid heb ik niet, maar ik verwacht dat die boven de 30 km/u lag. Wederom een heerlijke rit.