Het weer is deze dag fantastisch. Kamergenoot Ruud stond om 7.00 uur enthousiast voor het raam: strak blauwe lucht! De meters geven deze dag temperaturen tot 37 graden aan, maar in ieder geval boven de 30. Bij het laatste stuk voor de aankomst in het hotel geeft het asfalt rare geluiden, het blijkt aan het smelten te zijn. Dat wordt morgen een feest! Het hotel blijkt een grote camping met 7 zwembaden te zijn met een hotelflatje erbij. Bij de uitgifte van de sleutels wordt slecht geluisterd terwijl de dame Nederlandse is. De fietsers vetrekken op de fiets met de sleutel en een plattegrond van de camping. Blijkt ons nummer over een te komen met een mooie stacaravan. Helaas past de sleutel niet. Wij weer terug, blijkt dat bij de receptie 3 meter naar links de deur zit naar onze hotelkamers! Tot slot het fietsdiner, verorberd gezeten aan het zwembad, Griekse salade, Lasagna, Creme brulee/caramel en koffie toe. Ferry sluit de avond, nadat Coen de gele trui heeft overdragen aan Eric wegens zijn goede rijden, af met onheilspellende woorden: morgen kennen wij 1 vijand, de hitte! Dus op tijd naar bed en morgen een half uur eerder vertrekken.
De dag beg
De dag begint zoals de avond er voor is geëindigd. De jaarlijkse onderhoudsbeurt van de fiets van Arne is onder handen van chef-mechanicien Harry uitgelopen op een heuse make-over die op zondagavond is begonnen en voor het ontbijt is voortgezet. De fiets heeft een nieuwe life-cycle gekregen. Tweede verrassing op deze ochtend is de Bus die met de motorkap open staat. Enkele natuurkundige fietsers hebben uitgerekend dat de meegesleepte koelkast met haar ampèregebruik makkelijk een nacht kan doorbrengen op de accu. Wim geloofde deze deskundigen en moet er deze ochtend dus aan geloven. Accu dood. De hoteleigenaar zet zijn 2CV er voor maar dat helpt niet. Echte hulp is gewenst want de deuren van de auto kunnen niet open terwijl 12 man hun bagage hebben klaargezet en met de fiets in de hand gereed staan om te vertrekken. Manmoedig belooft Wim het probleem op te lossen en geeft de fietsers het startsein. De Franse wegenwacht weet de auto te starten en probeert nog een nieuwe accu aan te smeren, hetgeen via de telefoontjes met Nederland en onderling wordt voorkomen. Het lukt Wim om tijdens de koffiestop al aan te schuiven en weet ons de rest van de dag gewoon te begeleiden. Helaas moest hij de boodschappen overslaan zodat we dit keer in een dorp op een terras onze lunch moeten nuttigen. Binnen 10 minuten staat de lunch voor 13 man op tafel, charchuterie, sla en kaas. Door enkelen wordt een bijzonder stuk worst afgeraden, teveel slachtafval in herkenbare omvang, maar blijkt alleszins mee te vallen.