Bello, drie dagen op stoom
Het 100-jarig bestaan van de stoomlocomotief NS7742 Bello vormde voor ons een mooie aanleiding om een driedaagse tocht rond het IJsselmeer te fietsen en onze naamgenoot vrijdag persoonlijk te feliciteren met haar ivoren jubileum. Een bijna complete Bello ploeg had voor dit evenement ingeschreven.
Echt op stoom hoefden wij na het vertrek bij Polysport nauwelijks te komen. Ondanks de smalle, maar mooie bos- en heidepaden hadden we al direct de gang er goed in. Slechts door een lekke band haperde het ritme, maar na Harderwijk, in de Flevopolder, kon er op de kaarsrechte wegen weer gang worden gemaakt richting Lelystad, de hoofdstad van de provincie Flevoland. Hier of eigenlijk In Bataviastad, konden wij in het outletcentrum koffie met iets lekkers naar keuze nemen. De 26 km lange Houtribdijk vormde voor de inmiddels warmgelopen Bellomachine geen beproeving en bij Enkhuizen ging het linksaf over de dijk naar langs de Hoornse Hop naar Hoorn. In deze Compagniestad , waar de zoon Coen (nee, niet de onze) nog op zijn voetstuk staat, was ons eerste overnachtingsadres: De Magneet. Het bezoek aan de jubilaris (ons hoofddoel van onze reis) viel deels in de regen, maar we hebben er mooie plaatjes, voor op de schoorsteen, aan overgehouden. De avondmaaltijd bij het Thaise restaurant met biefstukreepjes, kip met pepers en viskoekjes dit alles overgoten met pikante en zoetzure sauzen, zorgden ervoor dat de opgelopen onbalans in ons lichaam en geest weer stabiel werden alsof boeddhistische monniken met een traditionele Thaise massage persoonlijk hiervoor hadden gezorgd.
Echt op stoom hoefden wij na het vertrek bij Polysport nauwelijks te komen. Ondanks de smalle, maar mooie bos- en heidepaden hadden we al direct de gang er goed in. Slechts door een lekke band haperde het ritme, maar na Harderwijk, in de Flevopolder, kon er op de kaarsrechte wegen weer gang worden gemaakt richting Lelystad, de hoofdstad van de provincie Flevoland. Hier of eigenlijk In Bataviastad, konden wij in het outletcentrum koffie met iets lekkers naar keuze nemen. De 26 km lange Houtribdijk vormde voor de inmiddels warmgelopen Bellomachine geen beproeving en bij Enkhuizen ging het linksaf over de dijk naar langs de Hoornse Hop naar Hoorn. In deze Compagniestad , waar de zoon Coen (nee, niet de onze) nog op zijn voetstuk staat, was ons eerste overnachtingsadres: De Magneet. Het bezoek aan de jubilaris (ons hoofddoel van onze reis) viel deels in de regen, maar we hebben er mooie plaatjes, voor op de schoorsteen, aan overgehouden. De avondmaaltijd bij het Thaise restaurant met biefstukreepjes, kip met pepers en viskoekjes dit alles overgoten met pikante en zoetzure sauzen, zorgden ervoor dat de opgelopen onbalans in ons lichaam en geest weer stabiel werden alsof boeddhistische monniken met een traditionele Thaise massage persoonlijk hiervoor hadden gezorgd.
De volgende dag wachtte de 32 km lange Afsluitdijk op ons. Maar eerst nog door West Friesland (Medemblik) en de Wieringermeerpolder. Meindert, die nauw verbonden is met deze polder, kon ons vele wetenswaardigheden over de polder vertellen. Aan de in de oorlog door de Duitsers doorgestoken dijk is een mooi natuurgebied, het Dijkgatenbos, overgehouden. Ook, volgens deze bron, grazen er op de dijk typische dijkschapen, waarvan de linkerpoten korter zijn dan de rechterpoten, om onbalans bij het grazen te voorkomen!
Op de Afsluitdijk konden we met een prettige zijwaartse rugwind flink tempo maken met een snelheid die niet beneden de 35 km. lag. Even was er nog een klein obstakel, een dame wilde een foto maken en stapte hiervoor midden op het fietspad, juist op het moment dat de Bellotrein passeerde. Door alert te reageren voorkwamen we ongelukken. Zonder grensformaliteiten zoefden we Friesland binnen. Hier spreken ze Fries. Gelukkig beschikken we over GPS zodat we niet de weg hoeven te vragen. Met Wiebe(hea ik tocht, jo prate Frysk) in de voorste linie op naar de Elfstedensteden Warkum, Hylpen, Starum. We gunden ons geen tijd om het schaatsmuseum te bezoeken (was ook niet gepland). In Starum eten (mei ik noch wat?) en tiid om te pisjen. Ik tocht dat dit it huske wie!
In Lemmer, onze tweede overnachtingsplaats, bezochten we het grootste nog werkende stoomgemaal, Woude- gemaal, van de wereld, dat er voor zorgt dat de waterstand in de Friese boezem op het gewenste peil blijft. Hier kregen we na een 3D-film een rondleiding door de wereld van stoom en techniek. Niet alle Bello’s volgden de rondleiding van de ervaren vrijwilliger maar gingen op eigen speurtocht uit. Het lukte toch om iedereen op tijd in de bus te krijgen.
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt (ik sooe graag wolle brune bole, brinta, sinesappelsop, twa aaien mei spek en kofje ha) in ons bed en brochje, verlieten we Friesland en konden we weer direct met Holland bellen. Een prachtige rit door de Weerribben (we kennen het vooral van het schaatsen), door St Jansklooster (ook bekend van het schaatsen) naar Blokzijl. Helaas was het nog te vroeg om hier koffie te drinken. Dan maar koffie in Vollenhove in de bible belt; kansloos natuurlijk op zondagmorgen. Het werd Hattem waar onze lunchplek was gepland. Ook hier moesten we wachten tot de kerkgangers de zegen hadden gekregen en het kerkplein hadden verlaten om buiten op het terras te kunnen zitten. Wij nuttigden toen maar binnen de mosterdsoep en de luxe bollen met Veluwse runderburger.
De slotetappe ging over de dijk langs de IJssel, waar het op deze zondagmiddag steeds drukker werd met auto’s, motoren, fietsers en skeeleraars. (hoezo Nederland vol?). We moesten geconcentreerd blijven fietsen. Ongeveer half vier waren we weer terug bij Polysport in Dieren.
Fred trakteerde ons op het terras nog vanwege zijn aanstaande verjaardag. Na ruim 400 km fietsen zonder problemen, gaat de dank uit naar de kopmannen, de techneuten, de fotografen, de cartografen, de planners, de verzorgers en alle anderen die dit fantastische evenement mogelijk hebben gemaakt.
Op de Afsluitdijk konden we met een prettige zijwaartse rugwind flink tempo maken met een snelheid die niet beneden de 35 km. lag. Even was er nog een klein obstakel, een dame wilde een foto maken en stapte hiervoor midden op het fietspad, juist op het moment dat de Bellotrein passeerde. Door alert te reageren voorkwamen we ongelukken. Zonder grensformaliteiten zoefden we Friesland binnen. Hier spreken ze Fries. Gelukkig beschikken we over GPS zodat we niet de weg hoeven te vragen. Met Wiebe(hea ik tocht, jo prate Frysk) in de voorste linie op naar de Elfstedensteden Warkum, Hylpen, Starum. We gunden ons geen tijd om het schaatsmuseum te bezoeken (was ook niet gepland). In Starum eten (mei ik noch wat?) en tiid om te pisjen. Ik tocht dat dit it huske wie!
In Lemmer, onze tweede overnachtingsplaats, bezochten we het grootste nog werkende stoomgemaal, Woude- gemaal, van de wereld, dat er voor zorgt dat de waterstand in de Friese boezem op het gewenste peil blijft. Hier kregen we na een 3D-film een rondleiding door de wereld van stoom en techniek. Niet alle Bello’s volgden de rondleiding van de ervaren vrijwilliger maar gingen op eigen speurtocht uit. Het lukte toch om iedereen op tijd in de bus te krijgen.
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt (ik sooe graag wolle brune bole, brinta, sinesappelsop, twa aaien mei spek en kofje ha) in ons bed en brochje, verlieten we Friesland en konden we weer direct met Holland bellen. Een prachtige rit door de Weerribben (we kennen het vooral van het schaatsen), door St Jansklooster (ook bekend van het schaatsen) naar Blokzijl. Helaas was het nog te vroeg om hier koffie te drinken. Dan maar koffie in Vollenhove in de bible belt; kansloos natuurlijk op zondagmorgen. Het werd Hattem waar onze lunchplek was gepland. Ook hier moesten we wachten tot de kerkgangers de zegen hadden gekregen en het kerkplein hadden verlaten om buiten op het terras te kunnen zitten. Wij nuttigden toen maar binnen de mosterdsoep en de luxe bollen met Veluwse runderburger.
De slotetappe ging over de dijk langs de IJssel, waar het op deze zondagmiddag steeds drukker werd met auto’s, motoren, fietsers en skeeleraars. (hoezo Nederland vol?). We moesten geconcentreerd blijven fietsen. Ongeveer half vier waren we weer terug bij Polysport in Dieren.
Fred trakteerde ons op het terras nog vanwege zijn aanstaande verjaardag. Na ruim 400 km fietsen zonder problemen, gaat de dank uit naar de kopmannen, de techneuten, de fotografen, de cartografen, de planners, de verzorgers en alle anderen die dit fantastische evenement mogelijk hebben gemaakt.