Arre en Wi

Arre en Wiebe hebben zaterdag de 125 km. lange Bergtoer van Ochten gereden in wat miezerige weersomstandigheden. In Ochten zijn geen bergen te bekennen en het kon dus niet anders of de Rijn moest wel worden overgestoken. En zo geschiedde. Via Rhenen, Wageningen en Heelsum ( waar de benen werden warm gedraaid ) doemde de voet van de Holleweg op voor de eerste krachtproef. Gardelli en Cascarsi kwamen goed boven en de lof van de eigenaren was groot. De Gardelli werd bijkans de hemel in geprezen. De Italiaanseweg gaf geen problemen want die zat als afdaling in het parcours maar om dan weer boven te komen moeten er toch enkele flinke klimmetjes worden genomen. Vanaf Oosterbeek wezen de routebordjes naar de Schelmseweg, de Zijpenberg omhoog, de Snippendaalseweg naar beneden en de Schietbergseweg weer omhoog. Maar voor die laatste te beklimmen werd besloten koffie te gaan drinken bij Arre thuis. Stella verwende ons met koffie verkeerd, paasbrood en bananen zodat we er weer tegen konden. Met nog een 65 km. te gaan kon Arre de verleiding weerstaan om thuis te blijven en dus klauterden we naar de controlepost op de Posbank. Via allerhande klimmetjes, waaronder de Emmapyramide, werd koers gezet naar Schaarsbergen en verder naar Wolfheze en Oosterbeek. Daar werden de sokken erin gezet naar Heelsum en Bennekom en braken we onze belofte om ?rustig? te trainen. Wagingen lieten we links liggen en via de binnenlanden diende de Grebbeberg zich aan. Ook Rhenen werd nog doorkruist en daar liggen toch enkele venijnige heuveltjes die de bovenbenen deden voelen. Voor de tweede keer die dag passeerden we de rijnbrug, lieten we de bergen achter ons en ging het richting de finish in Ochten. Een mooie en nuttige training in de aanloop naar de Marmotte, met 786 hoogtemeters en een gemiddelde snelheid van 26.1 km. zat er op.