Aangenaam warm en droog was het zondag 3 juni in het Hilletje in Kootwijk. Dat hebben velen zich niet gerealiseerd, want Jan en Maarten genoten in die omstandigheid van de koffie. Onderweg hadden wij alle ruimte op het fietspad vanuit Dieren naar Loenen en vandaar verder naar de A50. Hier het bos in om ten zuiden van Beekbergen en Ugchelen de prachtige paden door de bossen te kruisen. Even ater wordt het wat meer open en leidt het fietspad langs het spoor in de richting van Kootwijk, waar we na enkele rustige wegen aankomen. Rustig? Acht graden Celcius bij vertrek en niet aflatende regen blijken goed voorspeld door KNMI.
Na de koffie rijden we naar Radio Kootwijk: wat een heerlijke sensatie is het weer wanneer na de bosrand de ‘kathedraal’ daar in de open vlakte opdoemd. Langs de voormalige antennegebouwen en de zandverstuiving gaan we naar Hoenderloo. Op de Woestehoefweg is er voor mij geen houden meer aan: Jan legt het hele peloton een tempo op dat mij te boven gaat. Op de Groenendaalseweg naar Loenen en vervolgens de Harderwijkerweg mag je het egenlijk geen wielrennen meer noemen. Benauwd zoek ik naar argumenten, waarom de bovenbenen het af laten weten.
Na de koffie rijden we naar Radio Kootwijk: wat een heerlijke sensatie is het weer wanneer na de bosrand de ‘kathedraal’ daar in de open vlakte opdoemd. Langs de voormalige antennegebouwen en de zandverstuiving gaan we naar Hoenderloo. Op de Woestehoefweg is er voor mij geen houden meer aan: Jan legt het hele peloton een tempo op dat mij te boven gaat. Op de Groenendaalseweg naar Loenen en vervolgens de Harderwijkerweg mag je het egenlijk geen wielrennen meer noemen. Benauwd zoek ik naar argumenten, waarom de bovenbenen het af laten weten.
Thuis natuurlijk een prima voldoening na deze groene tocht met 91,5 km op de teller. De gemiddelde snelheid wil ik nog weleen keer uit de doeken doen bij een wijntje in de Dolomieten.