Bello tuss
Bello tussen de bollen.
Het is ongelofelijk, maar op de rand van Heemstede en Haarlem bevindt zich ook een Spar locatie waar om 9.00 uur op zondag 7 mei het vertrek klinkt van een grande tour door Noord en Zuid Holland. Wij zijn eerder heel vriendelijk maar ook enigszins dwingend uitgenodigd door onze ?zuster? club Bello-west. Om 8.25 u arriveren wij, de onnavolgbare chauffeur Rocus, onze geestelijk leider Wiebe en ik (Ferry) op het huisadres van Rijck, alwaar Roel (met zijn spiksplinternieuwe full-carbon) al lang en breed aanwezig is. Het huis is niet te missen omdat een grote Spar vlag pontificaal in de tuin wappert. Na een hartelijke verwelkoming worden wij bedolven onder zelf gebakken muesli-koeken, gemaakt door de vrouw des huizes. Voeg hierbij de vers geserveerde koffie en eigenlijk kan het nu al niet meer mis gaan. Het wachten is alleen nog op Fred, die nu warempel zonder zijn vaste rugzak blijkt te gaan fietsen.
Na een korte aanloopperiode door de stad zitten wij ineens op kleine weggetjes richting de Keukenhof. We zien onafzienbare bollenvelden links en rechts met de meest fraaie en maffe kleuren. We kunnen al goed zien dat het hier vandaag heel erg druk gaat worden, de bussen met Japanners zijn al gearriveerd en overal worden foto?s gemaakt. Aangestoken door dit voorbeeld staan ook wij om de haverklap stil om maar weer eens een volgende foto van ons te (laten) maken. Het kan niet anders of een aantal van deze kiekjes zal binnenkort te bewonderen zijn op onze website (dankzij onze webmaster). In dit eerste deel van de tocht is trouwens ook duidelijk dat Rijck en Fred nog niet helemaal op elkaar zijn ingespeeld. Er is nog al eens enige onenigheid te bespeuren tussen beide heren over de richting waarin wij verder moeten. Later deze dag zullen zij zich ruimschoots revancheren hiervoor.
Met de vaart goed erin gaan wij verder richting zuiden en denderen Noordwijk in. Voor het eerst krijgen we de zee in zicht! Plotseling rijden we vlak langs de zee in Noordelijke richting over zeer fraaie fietspaden die eindeloos op en neer gaan door de duinen. Hier gaan we verdorie toch nog hoogtemeters scoren. Met grote snelheid, ruim boven de 30 per uur, gaan we richting Zandvoort. Een stukje ten noorden van Zandvoort blijkt onze eerste (en enige) koffiestop geregeld te zijn. Er staan precies 50 kilometers op de tellers. We zitten heerlijk op een strandterras, in de zon, met zicht op zee. Eigenlijk een plek om de hele dag te blijven zitten. Het voorstel van Wiebe (N.B.!!) om hier langdurig te bivakkeren en ons daarna te laten ophalen door auto?s wordt echter resoluut van de hand gewezen door de tourleiding. Er moet nog minstens 50 km verder gefietst worden. Tja, in het westen zijn ze toch wat strenger, dat zijn we hier niet gewend.
En dan, de lezer zal het niet willen geloven, komt er zomaar een zware bult ons in de weg liggen: het zg. Kopje van Bloemendaal. Wij moeten zowaar serieus omhoog. Na een klim van meer dan dertig meter omhoog belanden wij op het dak van onze tour. Pas op zeggen de verkeersborden langs de kant, je mag hier als fietser niet afdalen, dat is te gevaarlijk. Wij worden gesommeerd af te stappen en omlaag te lopen. Echter, hier komt de ware aard van de Bello rijder te voorschijn: afstappen dat nooit! Dus fietsen wij door een heuse S-bocht omlaag. Ongeschonden bereiken we weer zee-niveau.
Voor ons uit zien we nu de eerste contouren van het industriegebied bij IJmuiden. In volle vaart gaat het nu door Velsen Zuid, waarna we de indrukwekkende sluizen van het Noordzee kanaal oversteken. Natuurlijk worden hier weer foto?s gemaakt. Nu volgt in snel tempo Velsen Noord en Beverwijk, waarna we een smalle, kronkelige dijkweg in oostelijke richting krijgen. Hier voelen we pas echt wat we eigenlijk de hele dag al voelen: het waait en niet zo?n klein beetje ook en ook nog steeds de verkeerde kant uit. Wat een geploeter over dit mooie weggetje. Eindelijk bereiken we het pond tussen Zaanstad en Spaarndam, dat ons weer ten zuiden van het Noordzee kanaal zal afzetten. Kunnen we meteen even uitrusten.
Na in Spaarndam nog even Fred kwijt geraakt te zijn (hij gaat plotseling zonder enige aanleiding linksaf) en een vergeefs bezoek aan de blijkbaar gesloten plaatselijke wielerbaan, (waar we een paar rondjes hadden willen koersen) bereiken we enigszins met de tong op de schoenen ons eindpunt in Heemstede. Gelukkig is er bier, cola en witte wijn genoeg en worden er panne(n?)koeken gebakken dus al gauw komen de stoere verhalen over hoe goed we gereden hebben.
Tot slot: bedankt Bello-west voor de perfecte organisatie.