GBBT 2022, Eerste dag.

Grenoble – St Bonnet en Champsaur

Nadat gisteravond Ferry ons de route van vandaag uit de doeken heeft gedaan tijdens een uitstekend diner, niet ver van ons Ibis hotel, gaat vandaag de tocht van start. Om half acht treffen we elkaar bij het uitgebreide ontbijt om om half negen klaar te staan voor vertrek. Licht zenuwachtig haalt iedereen z’n fiets uit de kelder en controleert of alles voor de eerste dag op orde is. Sommige Garmins doen nog niet helemaal wat ze moeten doen (of het is hun eigenaar die nog niet precies weet welk menu moet worden geopend om de route – die iedereen behalve Jan – inmiddels op zijn stuur heeft, ook zichtbaar te krijgen). Theo krijgt de krap in geparkeerde bus netjes van de parkeerplaats op straat, bagage is ingeladen, een laatste foto en dan gaan we echt.  Kilometers door Grenoble. Brede straten, aparte fietsstroken en hoge gebouwen. Langzaam verdwijnt de stad en rijden we het glooiende en toch nog vrij groene landschap in. 15 beklimmingen wachten op ons. Ferry heeft een prachtige route gemaakt met vele afslagen, die vrijwel niet gemist worden dankzij de navigatie. Hekkesluiter Frank kwijt zich van zijn taak en rijdt met wisselende Bello’s als laatste omhoog. Naarmate we hoger komen worden de uitzichten steeds mooier en grootser. Het weer is ons heel goed gezind. Ruim 20 graden, wisselend zon en wolken en daar waar er wind is ruim in de rug. De koffiestop is gepland na 47 kilometer. Het is de enige uitspanning op dit moment op de route. Ze zijn geopend dus alle fietsen worden neergezet. Op de vraag of ze 11 koffie kunnen verzorgen komt een ontkennend antwoord. Er is geen elektriciteit en ook het serveren van andere versnaperingen behoort niet tot de mogelijkheden, omdat alle aandacht uit moet gaan naar het herstel van de elektriciteit. Manhaftig wordt deze teleurstelling door eenieder geincasseerd. Het is niet altijd feest, zelfs niet bij de GBBT. De stop geeft wel de gelegenheid om, zoals is afgesproken te dobbelen voor het schrijven van het dagelijkse verslag. Pieter en ik gooien 6 . Bij de tweede worp “win” ik tot groot genoegen van Pieter (die – veel later – bij aankomst in ons hotel herhaaldelijk zal vragen of het verslag al klaar is). Vooralsnog voorziet Theo ons bij gebrek aan koffie van de nodige versterkingen uit de bus, waarna wij onze tocht vervolgen. De route blijft prachtig. Al het klimmen en dalen laat zich echter niet goed beschrijven. Telkens kleine weggetjes, dorpjes en nauwelijks auto’s. Theo heeft rond een uur of een voor ons een prachtige lunchplek gevonden in een afdaling nabij een weitje met schitterend uitzicht. Hij verwent ons onder andere met pannenkoeken , stokbrood, yoghurt, drop, stroopwafels, jus d’orange, oploskoffie (die Arne met vooruitziende blik heeft meegenomen), bananen en sinaasappels. De stemming is nog opperbest ondanks het feit dat dat fiets van Willem rare geluiden maakt in de afdaling en de oorzaak daarvan nog niet is gevonden. Op een later moment zal Harry (wie anders) het probleem natuurlijk oplossen.  Rocus zijn gekneusde ribbenkas geeft hem ook nog wat klimproblemen maar daar hoor je hem niet over piepen. Pas bij navragen is bij bereid hier iets over te vertellen. Misschien vanavond toch iets tegen de pijn om een goede nachtrust te bewerkstelligen. Na de lunch schiet op een moment Frank mij voorbij. Hij meldt zijn hekkesluiters taak tijdelijk te hebben overgedragen aan Roel. Zo lang zo langzaam klimmen lukte hem niet meer en op deze manier heeft hij hiervoor een oplossing gevonden. Na rond de honderd kilometer komt het einde van de eerste etappe in zicht maar niet nadat ik zie dat de route mij over een klein stijl weggetje leidt. De laatste klim. Het begin is onverhard en steenachtig. Ferry heeft zich echter over de route gebogen dus ik verwacht dat er snel wel weer wat asfalt zal komen. Dat blijkt niet het geval. Gedurende 2 kilometer rijdt ik over een stenig pad met forse stijging. Opdoemende struikrovers hadden hier niet misstaan. Als halverwege de telefoon gaat, vraagt Harry of ik inderdaad het “onmogelijke” weggetje ben ingegaan. Beneden staan op dat moment de andere Bello’s, die hebben besloten een wat beter begaanbare route te nemen. Afgesproken wordt dat ik doorrijd totdat ik weer op een weg kom in de bewoonde wereld. En inderdaad ontmoeten we elkaar daar weer en is het gezelschap compleet. Ons hotel is vlakbij. Direct na aankomst schaart iedereen zich rond een tafel in de tuin en worden de halve liters bier besteld. Na het douchen, de was en nog een drankje is het tijd voor het diner. Tevoren wordt echter de her en der te drogen gehangen fietskleding nog netjes op de waslijn achter het hotel “gedirigeerd” na vriendelijk maar duidelijk verzoek van de uitbaatster. Het diner is heerlijk en geheel locaal; charcuterie, frommage, verse spinazie in kaas en locale aardappel-kaas gerechten. Locale wijn completeert het geheel. Ferry informeert ons over morgen (slechts 4 wat langere beklimmingen). Kort na het diner verdwijnt een aantal van de Bello’s naar hun kamers om nieuwe krachten op te doen voor de dag van morgen. Een klein gezelschap neemt nog 1 afzakkertje en dan is het ook voor hen – heel – mooi geweest!!

2050830cookie-checkDag 1 GBBT 2022