Ik besluit mijn oren niet te laten hangen naar de mail van Roel en fiets tegen 9.00 uur vol verwachting naar de Spar. Nu ben ik altijd aan de tijdkrappe kant en het verbaast mij dus niet dat ik het sluitstuk ben van een mooie afvaardiging van Bello die ondanks alles is op komen dagen.
Bijzonder is dat bij de Spar binnen alle lichten branden maar er niemand valt te ontwaren. Vergeten de lichten uit te doen gisteravond? Een inbraak misschien? Of toch vroege voorbereidingen voor de drukke dagen voor kerst? Er wordt in ieder geval geen actie op ondernomen.
Net even over negen hijst het gezelschap zich op de fiets zonder duidelijke bestemming. Het is nat en glibberig in het bos zodat de meters over het asfalt weldadig aanvoelen. Hier en daar komt onderweg een fietser voorbij, goed ingepakt tegen de regen maar met de kop fris in de wind.
Ergens onderweg ontstaat het idee om het koffiedrinken vandaag maar over te slaan, mede omdat er i.v.m. de kerstdagen wellicht koffieadressen gesloten zullen zijn. Maar ook omdat er woensdag met de Veluwerijders weinig kilometers zijn gemaakt en een inhaalslagje wel kan worden gebruikt.
Wel wordt de tijd gevonden om even te dobbelen en blijkt dat ik deze keer het “” kerstverhaal “” mag schrijven. In tegenstelling tot de verwachting van Roel blijkt de regen op een klein buitje na alleen wat spetters op te leveren waaruit wordt geconcludeerd dat de Bello ’s die daarom thuis zijn gebleven daar spijt van zullen krijgen. Na het laatste deel flink de sokken er te hebben ingezet arriveer ik met 61 kilometer op de teller ( het overslaan van de koffie levert niet alleen kilometers maar ook nog geld op ) arriveer ik tot verrassing van Pia nog voor het middaguur ons huisadres.
Nog één zondagsrit tegoed dit jaar. Iedereen een mooie kerst gewenst en tot volgende week zondag.