Vandaag (na de rustdag van gisteren) weer het gebruikelijke ritueel. Om 07:15 loopt bij Arre en bij mij op de kamer de wekker af. Wassen, scheren en fietskleding aan. Denken aan alles wat er mee moet vandaag. Van helm tot bidon en noodrantsoen. Om 08:00 ontbijten in ons prima hotel Oca, Santo Domingo Plaza in Oviedo. Daarna tassen pakken en deze in de bus zetten en vervolgens de fiets preparen. Om klokslag 09:00 werd er vertrokken voor de 101 km naar Vilablino.

Gisteravond had Ferry ons al geïnstrueerd en aangegeven dat de tocht weliswaar maar 100 km lang was, maar waarschijnlijk de zwaarste uit ons GBBT-leven zou zijn. Uiteraard werd daar door ons meewarig op gereageerd. We hadden immers wel zwaardere dagen gehad en met tweeëneenhalve Col kon ons vandaag uiteraard niets overkomen. Dat hebben geweten, maar dat besef kwam pas op de tweede en echte Col. De eerste Col werd door ons gezien als een halve Col en die bleek ook niet zo zwaar. Col de La Collecha-Llavares begon na 10 km en was slechts 6 km lang, waarbij het venijn al in het begin zat (10%). De inmiddels bekende 4 waren als eerste boven en al vrij snel daarna druppelden de overigen binnen. Na een korte afdaling waar we met dampende remmen vanaf kwamen, kwam er een heel lang stuk vals plat langs een prachtige kloof. Zolang Ferry de leiding had gin het prima. Daarna kwamen er andere en minder goede kopmannen en viel de groep uit elkaar.

Koffie was er in St. Martin. De rijstevlaai had deze keer geen bodem, maar diende met een lepel van het schoteltje gegeten te worden. Direct na de koffie kwam de 11 km lange klim naar Puerto de San Lorenzo. De eerste 6 km waren nog wel te pruimen, hoewel door ook behoorlijke plaagstootjes tussen zaten,  maar daarna werd het echt steil met kilometergemiddelden van 12%. Dat beekent dat er veel steilere stukken tussen zaten. Uiteraard ging ieder op zijn eigen manier naar boven. Af en toe zitten er wat variaties in de aankomstvolgorde, maar de tendens ligt inmiddels wel vast. Boven op de top stond ook vandaag weer een prima lunch. Theo had weer heel erg zijn best gedaan. Er was soep, heerlijk brood met allerlei beleg, tomaten en zelfs meloen en avocado’s. Niert alleen de lunch wordt uitermate goed door Theo verzorgd, maar ook bij de tussenstops staat er altijd drinken en eten klaar. Daarnaast blijk Theo een prima chauffeur en bovenal een heel sociaal persoon. We mogden  wel zeggen, dat we in Theo een hele waardige opvolger van onze onvolprezen Wim hebben gevonden.

Na de lunch een prachtige technische afdaling van 10 km. Dit keer kwamen niet wij, maar de auto met dampende remmen beneden. De derde klim van de dag was minder steil dan de tweede, maar door de lengte en de conditie van onze benen echt niet gemakkelijker. Frank, Harry en Arre vormden het podium. Daarna kwam Ferry ruim voor Henk (zeker 10 banddiktes) bij het bord Puerto de Somiedo. Deze Col ligt midden in het natuurgebied Somiedo. Een prachtige klim en afdaling met mooie vergezichten en ruisende bergriviertjes.

Toetje van de dag was een 20 km lange glooiende afdaling naar Villablino. Door de tussenklimmetje en de mindere steilheid moest er flink worden bij getrapt. Een compacte groep bereikte de finish in gesloten formatie. Helaas is niet iedereen even goed in het compacte racen, waardoor diegenen helaas zelf de weg moesten zoeken. Een terras met bier, wijn en water was snel gevonden. De noten werden snel door Pieter aangeleverd, zodat het uitemate gezellig werd.

Even de meterstanden van de dag: 102,4 km in 8:07:17 uur. Mijn gemiddelde bewegingsnelheid lag op 17,6 km/uur. Het aantal hoogtemeters stond bij Ferry op: 2710 en bij mij op 2700, zodat er weinig verklaring is voor het feit dat Ferry steeds ruim voor mij boven was. Al met al een hele zware dag: het calorieverbruik stond bij mij op 3828, zodat er zo dadelijk een prima dinertje in zal gaan.
Morgen wacht weer een leuke uitdaging in etappe 5.
2021380cookie-checkVerslag van etappe 4 van GBBT-2019