Als ik arriveer bij de Spar staan Ferry, Pieter en Jan klaar. Het is al weer een tijdje geleden dat ik Jan gezien had maar hij fietste zich weer direct in de kijker. Waar de andere drie de laatste weken met Willem (waar was hij?) overzichtelijke tochten maakten, met Jan werd de adrenaline weer flink rondgepompt. En hoewel hij aangaf dat zijn rijstijl als niet-competitief moest worden aangemerkt, was hij toch regelmatig aan het duwen en trekken om het eerste op een heuveltje of aan het eind van een fietspad te kunnen arriveren.  

En dat terwijl een rustige rit tot de mogelijkheden behoorde, toen Jan al na tien minuten een duidelijke aanwijzing van Pieter volledig negeerde en alleen in het donkere Dierense bos verdween. Na een strategische plek te hebben uitgezocht, werd toch maar via Whatsapp (hetgeen overigens op haar beurt weer leidde tot enige Ellecomse sneren over en weer) de locatie doorgestuurd en kwam Jan weer keurig aanrijden.

Zoals verwacht bleek de storm van donderdag grote gevolgen te hebben gehad voor het bos. Veel omgevallen bomen, vooral op onze route! Het werd een workout voor het hele lijf, omrijden, bukken maar vooral ook vaak tillen. Geen wonder dat we iets later bij Mendel aankwamen voor de koffie.

Om een beetje in de sfeer te blijven, bij Mendel voor was het een grote ijsbaan – hetgeen een onzer na de pauze aan den lijve heeft ondervonden – werd bij de koffie onder meer echte Apfelstrudel genuttigd. De bediening keek wel vreemd op toen ze bij het afruimen een keurig apart schoteltje niet meer heisse vanille-sausse vonden.

Na de pauze meer van hetzelfde: blauwe lucht, lekker fris, mooie uitzichten, regelmatig klimmen en veel klauteren over de bomen. Een mooi plaatje leverde de schaapskooi waar de hele kudde buiten liep. In goede harmonie werd in ieder geval Eerbeek bereikt. Vandaag werd (op 1 keer na dus) weer eens gedisciplineerd volgens het follow-the-leader principe gereden. Dit leverde een gevarieerde en genoeglijke klautertocht op.

2022550cookie-checkDe klim- en klautertocht