Quo vadis

 

Omdat onze vaste navigators Wiebe, Willem en Ferry er dit keer niet bij waren, moesten wij het zelf maar uitzoeken. De eerste suggestie `Vierhouten` werd direct door het aanwezige viertal (Maarten, Arre, Meindert en Ton) omarmd zodat het doel in ieder geval vaststond. Nu nog de uitvoering. Hoe er te komen en hoe ver is het. In ieder geval noordwaarts maar de route moest gaandeweg worden bepaald. Onze verwachting eerst wind tegen en terug de wind mee, was verkeerd ingeschat.
Via Beekbergen, Apenheul, Het Aardhuis, Uddel, Elspeet naar Vierhouten. Hierbij werd het tempo steeds iets meer opgeschroefd. Toen een renner ons zonder te groeten voorbij reed, lieten wij dit natuurlijk niet over onze kant gaan en het gas ging er volop.


Het terras in Vierhouten is een ontmoetingsplek voor fietsers. Ook voor ons, want na enige tijd kwam er zowaar nog een Bello (Bert) met twee kornuiten bij ons aanschuiven. Bello een club met vele filialen!
Na de traktatie door Ton ( al weer een jaar erbij; soms wordt dit een heuglijk feit genoemd) moesten we toch met tegenwind de terugreis aanvaarden. Beaufort deed steeds meer gewicht in zijn schaal, waarop wij onze motoren nog eens extra lieten werken. De zo soepele Bellotrein kreeg het er zelfs een beetje moeilijk mee en toen ook de sterkste schakel barstjes ging vertonen, werd er gas teruggenomen. Op de Schelmseweg ging Ton richting Arnhem Zuid en de anderen richting Dieren. Thuis op mijn teller 139 km, niet gek voor een zondagmorgen.

Hopelijk zijn er volgende week meer deelnemers, want ook dan is er wat te vieren. Een paar Bello’s zijn onlangs eveneens jarig geweest en wat in het vat zit verzuurt niet.
De komende week is het voor enkele Bello’s een hectische en inspannende week. Veel sterkte hierbij!

2023440cookie-checkQuo vadis