Gesterkt door de opkomst vorige week, hoewel de omstandigheden er toen naar waren dat ik mijn verwachtingen op nul had gesteld, fietste ik vanmorgen in de regen naar De Spar. De diehards van vorige week, Jan ( nog geblesseerd? ) en Arre ( dienst? ) waren er niet en ja, als die er niet zijn, welke ATB-Bello mag je dan wel verwachten. Even inzoomen.
Van 8 Bello ’s naast de hiervoor genoemden verkeren Coen ( Japan ), Rocus en Roel ( India ) in het buitenland. Arne dan. Als hij er is, is hij altijd blij dat hij is meegegaan. Maar de stap om dat te doen was vanmorgen blijkbaar te groot. Tijd om te appen met Rocus en aan te geven dat de tacx het gebrek aan buitenkilometers moet goedmaken. Ferry dan. ’t Zou me wat zijn als die de regen zou trotseren. Dat gebeurt alleen bij aansprekende tochten met veel klimwerk. Dan telt regen niet. Pieter was waarschijnlijk al lang blij dat hij vanmorgen niet in de blubber hoefde te ploeteren.
 Ruud is de ongewisse factor. Zich bezig houdende met geheime zaken weten we niet of het dat is wat zijn afwezigheid verklaart of dat hij ook door toenemende leeftijd een afnemende prestatiedrang voelt. Van Willem tenslotte is bekend dat hij stelselmatig de regenradar raadpleegt en met een lopend abonnement op de sportschool er al snel bij het eerste het beste wolkje voor kiest om daar aan zijn conditie en power te werken. Verkeerde inschattingen voorbehouden.
Blijft over 1 Bello die, eenmaal op de fiets gezeten met de belofte aan het thuisfront om niet alleen het bos in te gaan, bij de Spar voor de vraag komt te staan: wat nu. Terug naar huis of toch een rondje fietsen. Maar dan, indachtig de belofte, over de weg. Komt bij dat dan ook, zelfs zonder gebruik van de dobbelsteen, dat verplicht tot het schrijven van een verslag op de Bello-site.
Desolaat hoor om daar in je uppie bij de Spar te staan. Diep onder de luifel en een beetje voor schut. Maar, niet koud, minder nat dan gedacht en het regenjasje verleent goede diensten. En dus laat je je niet kennen en kiest voor een rondje fietsen. Op naar Laag-Soeren en via Eerbeek naar Loenen. Bij hotel Loenermark doemt de vraag op: doorfietsen richting Woeste  Hoeve of richting Beekbergen? Maar wacht eens even, de Droefakkers op en langs de schaapskooi is ook een optie.
Dat wordt ( een beetje ) klimmen. Dus het regenjasje uit hoewel het nog steeds iets regent.
Links en rechts van de verharde weg zie ik ATB-paden die ik maar al te graag wil uitproberen. Maar belofte maakt schuld en ook op de weg is het landschap rondom het witte huisje op de plek die wij als “ van Ark “ duiden, heel erg mooi. Genieten in de regen.
Bij Groenendaal kom ik op de weg langs de A50 en die blijf ik doorfietsen tot aan de Schelmseweg. Onderweg kom ik meerdere groepen racefietsers tegen. Ze hebben de wind in de rug en lijken losgebroken uit de winterse stal. Nog even en dan is het voor ons ook zover!
Gelijk maar even de datum noteren: openingsrit zondag 6 maart, 9.00 uur bij de Spar. Want de laatste ATB-rit van dit seizoen, zondag 28 februari, hebben we natuurlijk nodig om goed te maken wat er vandaag is verbruid.
Op de Schelmseweg krijg ik de wind mee en bouw ik energie op om op de rotonde in Rozendaal de Emmapiramide en aansluitend de Zypenberg op te fietsen. Wel weer even wennen om wat langer dan heuveltje op en heuveltje af in het bos druk op de pedalen te houden. Hier geen fietsers meer maar veel hardlopers. Ook sporters die zich niet door de regen laten weerhouden.
Even gedacht om de koffie bij Beekhuizen te gebruiken maar alleen is maar alleen en niet zo gezellig. Ik fiets dan ook maar lekker door richting de Posbank en vandaar langs de Carolinahoeve naar huis waar Pia op het punt staat een wandeling te ondernemen. En dan komt de beloning voor het houden van de belofte.
Koffie met koek. De wandeling stellen we uit tot na de middag. Ook dan spettert het nog. Maar daar malen we niet om. Nu de Bello ’s nog.
 
2023690cookie-checkDaar malen we niet om.