Prachtig weer vanmorgen en toch maar 7 Bello ’s bij de Spar aan de start. De vakantieperiode zorgt nog steeds voor een dun peloton. Maar goed dat Ferry en Jan weer present waren. Ook Arne, Berend en Roel waren aanwezig. En ondanks dat Meindert en Wiebe met een 5-persoonsmix  van Veluwerijders en Bello ‘s ( ook Rocus was van de partij ) een rit van bijna 200 km. ( Dieren-Lelystad v.v. ) hebben gefietst en de 100 km. van de gisteren gereden 11 Heuvelentocht nog in de benen hadden, konden zij de verlokkingen van de clubrit op zondagmorgen niet weerstaan. Het prachtige weer, de mooie routes, het gezelschap en natuurlijk de koffie onderweg met appelgebak. Als het maar enigszins kan dan laat je dat niet aan je voorbijgaan toch?
Soms echter hebben Bello ’s even andere prioriteiten. Daar kies je dan voor. Maar soms ook heb je niets te kiezen en is het op stap gaan op zondagmorgen met de Bello ’s ten enenmale onmogelijk. Zoals al enkele zondagen het geval is en ook nog wel een ruim aantal zondagen het geval zal zijn met Ton. Die, zoals wij allen weten, op de fiets is aangereden door een fietsende tegenligger met alle gevolgen vandien. Een nekkraag is hiervan het tastbare bewijs. Fysio- en ergotherapie en de nodige tijd zullen er hopelijk toe leiden dat we Ton op enig moment weer aan de start welkom kunnen heten. De man die met zijn deelname aan onze clubtochten investeert in ca. 50 extra kilometers per keer verdiende het vanmorgen dan ook dat de Bello ’s in een bezoek aan hem investeerden.
Nauwelijks gezegd en besloten was Arne was al bezig Ton te bellen om ons voornemen aan te kondigen. Geen Ton te pakken te krijgen. Vandaar dat de boodschap op de voicemail werd ingesproken. In de verwachting dat Ton toch wel thuis zou zijn gingen we via de Posbank en een smeerstop bij Jan thuis, richting Oosterbeek. Onderweg daarnaar toe belde Ton en liet weten dat hij de boodschap had opgepikt. En dat we welkom waren maar het helaas zonder appelgebak zouden moeten doen. Nou ja, Ton is ons meer waard dan een appelgebakje op zondagmorgen nietwaar?
Maar was Oosterbeek  wel de juiste richting? Ter hoogte van Landgoed Groot Warnsborn werd het wenselijk geacht om het adres van Ton in te voeren en werd Berend onze wegkapitein.
Ferry had verplichtingen thuis en zwaaide in Arnhem af. Wij fietsten dwars door de stad heen en kwamen na het nodige gedraai en gekeer in de Schuytgraaf terecht, de wijk waar Ton en Toos hun mooie onderkomen hebben.
Twee sportvrienden van Ton zaten daar al aan de koffie. Het terras werd ingeruimd en in no time hadden we koffie en koeken en kon Ton zijn verhaal nog eens uitvoerig uit de doeken doen.
Aldra werden de fotoboeken van de reizen die Ton en Toos hebben gemaakt bekeken en anderen bewonderden de prachtige tuin ( groente, fruit, bloemen ) die Toos geheel en al voor haar rekening neemt. Natuurlijk werden we door Ton geloodst naar de prachtige zwart-wit foto van een stel schaatsenrijders tijdens de 11-stedentocht in 1963. Volgens Ton is in één van die schaatsers schrijvers dezes te herkennen. Arne heeft foto ’s genomen die inmiddels via de groepsapp hun weg naar de Bello ’s hebben gevonden.
Na dit aangenaam verpozen en het gooien van 2 x 6 door deze stukjesschrijver werd via de kortste weg naar huis gefietst ( over de nieuwe brug en langs de IJssel ) waar Roel zijn machtsvertoon demonstreerde op de IJsselbrug en even verder met een  d’r op en d’r over een stel Veluwerijders werd gepasseerd.
Veel kilometers bracht deze rit niet met zich mee, volgens de teller van schrijver dezes 68 om precies te zijn. Wel een goed gevoel dat we Ton in een goede stemming aantroffen en hem een spoedig herstel hebben kunnen toewensen, Roel hem goede raad heeft kunnen geven ( doe rustig aan ) en de overtuiging hebben dat wij hem t.z.t. weer in het Bello-peloton kunnen verwelkomen.
 
2023970cookie-checkTon