Zondag 4 mei 2014

Half negen zondagmorgen staan er 9 Bello’s gesoigneerd en opgewekt bij de Spar. Allen onberispelijk in Bello outfit en op deze 4 graden frisse dag is het hartverwarmend om de uniform geklede heren te aanschouwen. Of er veel foto’s onderweg zijn gemaakt van dit unieke schouwspel, weet ik niet, het zou met echter niet verbazen. Man, wat een machtig mooi gezicht is dat toch, zo’n Bello karavaan. Roel en Maarten in korte broek zijn ijskoud begonnen aan de reis en het lijkt dat dit voor een echte klimmer de benodigde kledij is.

Willem heeft vandaag een nieuwe route door de Achterhoek en nieuwsgierig willen we allemaal erg graag die route gaan rijden. Dat Willem daarmee wegkapitein is, is logisch en om wegkapitein te zijn, moet je vooraan rijden. Aldus rijden we om even over half negen bij de Spar weg. Het is immers de eerste keer dat we een half uurtje eerder vertrekken en om de mogelijke laatkomers de kans te geven nog na enkele  minuten mee te kunnen, wordt er deze keer niet stipt op tijd vertrokken.

Na een korte tijd wordt het Bello treintje van achteren ingehaald door Coen, die zijn intuïtie volgt wanneer hij iets na ons vertrek bij de Spar aankomt en op goed geluk richting Doesburg gaat rijden. Stilletjes sluit hij aan.

Olijk koutend peddelen we door en er worden veel nieuwtjes gewisseld. Belangstellend en gezellig rijgen we rap de ene weg aan de andere straat, ongemerkt de kilometers verslindend. Totdat Willem lek rijdt en  we allen tot stilstand komen. Vele handen maken licht werk. Arre blijkt een expert in het gebruik van patronen. Na 1 keer een ventiel te testen is de tweede poging meer dan voldoende om de band op druk te brengen en hervatten we de onbekende route. Op de terugweg zal ook Ferry uit solidariteit lekrijden.

Twee-aan-twee rijden we vlot richting Doesburg en daarna volgen allerhande plaatsten die ik niet eens meer in de juiste volgorde zal reproduceren. Er gebeurt zoveel tijdens deze rit met voortdurend positiewisselingen in de groep, bochten en dijken, dorpjes en stille groene vlakten, lekke banden en materiaalmalheur.  Enkele namen die we langsgaan zijn: Oosterbeek, Lengel, Westendorp, Azewijn, Halle, ’s-Heerenberg, Terborg, en Etten, waar de koffie ons uitstekend smaakt. De meesten nemen een stuk appel- of marsepeintaart erbij. Grote stukken taart die de terugweg een extra dimensie geven.

Je hoeft geen 6 te gooien om het verslag te mogen schrijven. 1x 5 in de tweede en 5 x een 5 in de eerste ronde volstaat deze keer. We vragen ons af hoe groot de kans precies is dat Maarten nog nooit een 6 gooide in alle ritten die we hebben gereden.  Er zijn veel spreekwoorden en gezegden over geluk in het spel en dobbelen, maar wij zijn het erover eens dat er niet wordt afgeweken van de dobbelroutine.

Peeske’s bult is op de terug weg een hindernis  die we nemen en zowaar komt Coen niet als eerste boven. Maarten rijdt soeverein en strak naar boven.

Op de terugweg gaan de groep een aantal keren stevig in de tempoverhoging en zoals altijd zijn Wiebe en Ton stoïcijns voorin te vinden. De vakantieweek is niet merkbaar van invloed op de locomotief uit de van der Waalslaan. En Ton is klaar om het straks boven de poolcirkel zijn fietstocht te beginnen.

Na Doesburg wil Rocus de lange juffer over op weg naar huis  en ja, dan ga ik mee. Ook Roel, Willem, Coen  en gangmaker Arre neme deze route als afsluiter. Na 3 uur en 20 minuten kom ik thuis aan en zie dat er ruim 96 kilometers zijn geoogst en dat 200 hoogtemeters in een ritje door de Achterhoek zomaar mogelijk is, als je de Posbank meeneemt in de rit. Willem, dank voor de verrassend mooie tocht!

 
2025170cookie-checkZondag 4