Als na 9.00 uur een aanvang wordt gemaakt met een rondje Elten rijdt de kop van het peloton gewoontegetrouw de Harderwijkerweg af. Dit is echter niet de route die Ferry ons gaat laten rijden. Arne, Maarten, Ton, Berend, Jan, Pieter en ondergetekende hebben vandaag de route aan hem uit handen gegeven. Als we richting Koepel de Kaap rijden (jawel) gaat in het peloton het gerucht rond dat Wiebe en Coen dit week end met dames in de bossen fietsen. Voorts vermoeden we dat er Bello’s naar Vlaanderen zijn afgereisd en zijn we nu al in gespannen afwachting van hun eventuele verslagen. Maar interessanter dan dat wordt het niet zodat iedereen zich weer concentreert op de heuveltjes. Bij Velp naar beneden en via Biljoen over de brug en de dijk op naar Elten. Net als iedereen denkt dat we ons "gewone rondje" nu andersom gaan rijden nemen we een oostelijke afslag. Via binnendijkjes en Oud Zevenaar, langs Babberich bereiken we Elten zonder onze gewone beklimming. Koffie en taart op het pleintje zijn als anders. We verbazen ons over de drukte maar begrijpen die weer een stuk beter als Maarten – een verlate tractatie voor zijn verjaardag – afrekent. Heerlijke taart en een soepkom koffie voor een bedrag waar meestal de helft van het nu aanwezig aantal Bello’s niet mee uitkomt. Ik sta Pieter toe om ook voor mij de dobbelen en dat had ik niet moeten doen. Na de koffie verder Duitsland in; de gebruikelijke afslag naar onze klim laten we dan ook links liggen. Wel wordt met een grote bocht de voet van het Peesken bereikt. Het hoofd van Pieter staat iets scheef en af en toe is het hoofd van Maarten volledig verdwenen. Kortom er wordt gefietst. In de afdaling tikt Maarten even de 56.6 aan. Jan schiet hem voorbij en na de bocht raakt hij bij het omkijken eventjes de stoep. Hij komt steppend met de schrik vrij maar maakt even later nog een rare manouvre als we wachten op de laatsten. Dit blijken omineuze voortekenen te zijn. Als Pieter ons zonder om te zien voorbijsuist is dat het sein dat de gehele groep weer compleet is. Het begint zachtjes te regenen, hetgeen ons voorzichtiger de bochten doet nemen. Pieter sleurt een stukje op kop maar wordt weer snel door het peloton ingehaald. Het regent zachtjes door en in een linker bocht voor Loil slaat het noodlot toe voor Jan. Hij glijdt en valt met zijn kin op het asfalt. Na 10 seconden stopt er een behulpzame automobilist, die voorzien blijkt van de noodzakelijke verbandmiddelen. Razendsnel wordt een plan gemaakt. Na wat inleidend poetswerk worden Jan en ik door hem naar de huisartsenpost gebracht. De achterblijvers zorgen voor een tijdelijke stalling voor onze fietsen en rijden door. De kin wordt gerepareerd en bij herhaling wordt Jan verteld wat er is gebeurd. Als hij door het thuisfront is opgehaald staat even later Pieter – gedouched en niet meer als fietser herkenbaar – op de stoep om samen met mij de 2 achtergebleven fietsen op te pikken en op de juiste adressen af te leveren. Als zulks is geschied rest mij alleen nog dit verslagje. Bij deze!
2025250cookie-checkAls na 9.0