Zie je ze al staan? Al die Bello ’s vanmorgen? Met hun blote voeten het raam uitstarend en hun mobieltje met de weersverwachting raadplegend? Een droevig gezicht met een trieste afloop.
Terwijl er vanmorgen drie goede redenen waren om hoe dan ook te gaan fietsen. Bij de slotrit ontbreek je niet, je laat je maatjes niet in de steek, je wilt niet als watje te boek staan.
Ook zou je kunnen denken aan gedane beloften zoals die van de zelfbenoemde onsportieveling met zijn IMPORTANT MESSAGE om vandaag achteraan te zullen fietsen, met je nieuwe Wilier willen pronken, Bakker in Vorden niet met het appelgebak willen laten zitten om er maar eens een paar te noemen.
Vijf minuten te vroeg was ik vanmorgen. Geen enkel teken van leven bij de Spar. Dus een straatje om gefietst. Peinzend zie ik hem voor zich uit staren. Bedenkend wat hem er toe heeft gedreven om hier vandaag te zijn en in gedachten het vervolgtraject uitstippelend. Zich er helemaal niet van bewust dat zijn plannen onmiddellijk in duigen laten vallen als ik mij van een onverwachte kant meldt.
Hij, Ferry is dit geval, overigens wel de laatste die ik verwacht zou hebben, en ik zijn vandaag de Bello ’s die weer ( flinke buien ) en een harde zuidwestenwind ( 5/6 ) bij voor de tijd van het jaar een alleszins aangename temperatuur ( 16 C ) trotseren om de slotrit overeind houden.
Via Doesburg, Drempt en Hoog-Keppel fietsten wij met de ruimste wind naar de rijksstraatweg van Hummelo naar Zutphen waar we de wind vol in de rug kregen. Daardoor gedragen, op groot verzet en een rustige tred was het een waar genoegen om in deze herfstachtige omstandigheden te fietsen. Bij Baak werd koers gezet naar Vorden waar we na 33 km. bij Bakker arriveerden. In de grote leunstoelen genoten wij van de koffie met gebak en ontvouwde ik Ferry de geheime missie die Meindert en ik in voorbereiding hebben. Een missie met het codewoord “HONDERD 7742”. Een missie waarvoor ook Ferry is gestrikt. En laat duidelijk zijn dat slechts informatie wordt gegeven aan diegene die zich als Bello kan identificeren en het codewoord kan noemen.
De buitenradar op het mobieltje voorspelde een droge terugreis maar tevens een hele stevige tegenwind. Via Vierakker en langs de huisjes bij Bronsbergen kwamen wij bij de brug over de IJssel terecht. Daar hadden wij, lichtgewichten die wij zijn, alle stuurmanskunst nodig om niet van de brug te worden geblazen. Dan hadden wij zwemmend het laatste stuk van naar Dieren en Ellecom moeten overbruggen. Gelukkig kwam het niet zover en via Brummen en Spankeren kwamen wij rond half twaalf op onze thuisbasis terug. Weer geheel opgedroogd en voldaan met totaal 57 km. op de teller.
Ons voorstellend dat iedere niet aanwezige Bello schuldbewust en onvoldaan in afwachting is van het verslag van de slotrit. Bij dezen aangeleverd. 
 
2025520cookie-checkZie je z