Gisteravond even op www.schaatstochten.nl gekeken.
Had ik niet moeten doen.

Drie schaatstochten waaronder de 30 km. Belterwiede Toertocht.
Het Frysk schaatsbloed begint te koken.
Ik voel me ineens een stuk beter (zeg ik) en geef aan Ruud te zullen bellen.
Ik weet dat hij ergens gaat schaatsen en ook dat Coen helaas les moet geven aan een masterclass.
Er is (terecht) tegengas uit de echtelijke hoek. Maar dat negeer ik. Gaan is erg, niet gaan erger.
Later op de avond schaatsspullen gepakt en wekker gezet.

Vanmorgen 8.00 uur gaan Ruud en ik op weg naar Belt Schutsloot.
Wij arriveren daar om ruim 9.15 uur en het is er al beredruk.
Maar alles verloopt op rolletjes en na inschrijving en koffie gaan we als Bello ‘s van het eerste uur op pad.
Goed ijs, goed geveegd, goed weer (- 5, mistig , weinig wind ) en goed gemutst.
Ik kan niet volop doorhalen ( zou Pia toch gelijk hebben ? ) zodat Ruud zo nu en dan even vooruit is.
Op enig moment kom ik in een scheur en val ik met een flinke klap in de naast de baan geveegde sneeuw en ijsresten die zijn verworden tot bikkelhard kwalsterijs.
Dizzy, misselijk en met een flink geblesseerde hand sta ik op en onmiddellijk schiet een schaatsend echtpaar te hulp met goede diensten.
Van de alu reddingsdeken en het aanbod om mij te laten ophalen hoef ik gelukkig geen gebruik te maken.
Rustig kom ik weer op gang en schaats ik met hen verder totdat ik weer bij Ruud ben, die geduldig had gewacht. 
Het laatste kwart van de tocht kan ik probleemloos uitschaatsen.

We komen in Dieren aan op het moment dat het NK-marathon begint.
Vanaf dat moment geef ik me over aan het beeldscherm en de liefdevolle behandeling van mijn kwetsuur door Pia.
Die opmerkt dat het kwaad zichzelve straft.

Groet van een voldane schaatser maar voorlopig dus weer even "onthand ".
 

2026240cookie-checkGisteravon