Zaterdag fietsten de leden Bello-West hun duin-MTB-tocht.
Het weer was droog en de paden minder drassig.
Plannen voor woensdag bleken alleen voor Harry en Fred mogelijk.
 
Dinsdag avond belde Harry.
Zou hij met de regenverwachting enige wankelmoedigheid vertonen?
Nee dus, het betrof slechts de afstemming over de te rijden route, voor het laden van de Garretjes.: Route P.
De volgende ochtend, rond 8.00u, beloofde Buienradar droog weer, vanaf 9.20 u.
Maar kennelijk lagen de Radar-medewerkers nog te pitten.
We vertrokken 8.45u mét regen en dat zou zo blijven.
Op één van de formeel vastgestelde theedrink-pauze-plaatsen
sprak een voorbijganger Harry aan (of toe): High Image, High Price gentleman, ha ha en
dat met een onvervalst Indiaas accent.
Inmiddels reden we over weer volgelopen bospaden en in zodanig natte kleding en schoenen
dat de overeenkomst met Aqua-Gym steeds treffender werd.

Na uitgebreid overleg werd besloten de koffie+fietsersgebak over te slaan en
bij Johanna’s Hoeve rechtstreeks naar de auto’s te rijden.
Met de natte fietsen in de auto; droge schoenen en T-shirt aan, reden we voldaan naar huis.
Voldaan ook met de gedachte dat we weer een goede training hebben uitgevoerd,
voor de zeker niet lichte komende GBBT.
Dan doe je het nog ergens voor, nietwaar.
 
Moeten de Bello Oosterlingen nu fietsen zonder te weten of ze het ergens voor doen?
Als je het verslag van Arre leest zou je dat denken.
Ja, in tijden van Twitter verwacht een ieder kennelijk frequent gekwetter.
 
Maar,…… hoe moeten wij dan de angst voor de dobbelsteen moeten plaatsen?
Om daar antwoord op te krijgen: zaterdag maar eens overleggen of
We(st) (ons) nog weer een keer op zondag (zich) bij de Spar meld(t)(en).

Jullie horen van ons.


Ps.
Dobbelen moet een kansspel blijven.
Zielig doen en gesjoemel met uitsluitingen horen daar niet bij.
Kan men daar niet tegen, dan zijn er ter vervanging allerlei kinderrijmtjes, waar je wel mee kan sjoemelen.
 
 
 
.
 
2026280cookie-checkZaterdag