Ik weet niet of we de Bello-site mogen vervuilen met ritten die alleen worden afgelegd, maar als er twee verslagen van ritten met 2 personen op één dag geplaatst worden, dan is de stap naar een verslag van een rit alleen maar een kleine.

Na 12 dagen de racefiets niet te hebben aangeraakt, niet meer voorgekomen sinds ik in 2009 ruim 2 maanden op een nieuw frame heb moeten wachten, kon ik vandaag de verleiding niet meer weerstaan. In tegenstelling tot de voorspelde zware bewolking, bleek er al vroeg in de (zondag)morgen een waterig zonnetje door te breken. En hoewel de zon lang niet meer sterk genoeg is om dan een aangenamere temperatuur te verzorgen, ziet alles er wel veel aantrekkelijker uit.

Dus na een langzame start van de zondag, de banden opgepompt en rond 11.45 op de fiets gestapt voor mijn standaard-rondje door de duinen. Daarbij bleek dat ik niet de enige was die deze briljante gedachte had: zelden zoveel race- en mountainbike-fietsers gezien, het leek wel hartje zomer; maar omdat de “recreatieve” fietsers het geheel lieten afweten, was er toch genoeg ruimte om vrijwel ongehinderd door te kunnen fietsen.

De storm en regen van de afgelopen periode had duidelijk zijn sporen achtergelaten in de vorm van zandafzettingen op het fietspad, maar nergens zo veel dat je er echt door gehinderd werd. De zee was duidelijk een stuk kalmer dan gisteren toen de branding al zo’n 100m uit de kust begon en het strand, zelfs bij laag water, extreem smal was. De duinen zijn nog steeds verrassend groen en dat geeft een flinke boost aan het belevingsgevoel in dit drukke deel van Nederland, reden waarom dit mijn favoriete “standaard-rondje” is. Op de terugweg (tegenwind) werd ik nog geholpen door een “dikke dame” op een snorscooter die het niet erg vond mij uit de wind te houden. De lunch kwam dus wat vroeger en omdat je volgens Willem (en vele anderen) 100% moet eten om slechts 21% energie te leveren, kwam dat goed uit.

 
2027400cookie-checkIk weet