De grote vraag zaterdagmorgen jl. was of ik de benen nog zou hebben voor een 8ste etappe. Want als je na de GBBT van 5 tot en met 17 september wegens van alles en nog wat geen kilometer fietst, mag je daar best aan twijfelen.
Maar ja, ook dit jaar had ik voor de 5e (of meer ) achtereenvolgende keer ingeschreven voor de Mh2d ( Mergelheuvelland-2 daagse ) en die werd dit weekend gefietst. Dus reisden Pia en ik vrijdagmiddag voor een weekend Zuid-Limburg af naar wat zo langzamerhand ons ( en dat van Bello ) vaste hotel is geworden, Hotel Schaepkens van St. Fyt in Valkenburg.
De organisatie van de Mh2d heeft de wind in de zeilen want al 3 maanden geleden was het maximale aantal van 12.000 deelnemers bereikt. Net als bij de AGR en LM moet je er vroeg bij zijn om een startbewijs in de wacht te slepen.
Zowel zaterdag als zondag zijn er 3 MTB-tochten ( 70, 50 en 35 km ) en ook 3 toertochten ( 160, 120 en 35 km. ). Het spreidt de deelnemers over de afstanden en je fietst elkaar niet in de weg. De uitzetters moeten het er heel druk mee hebben want op zondag zijn de tochten allemaal anders dan op zaterdag. Je kunt zelf kiezen welke tocht en afstand je wilt fietsen. Mijn vaste keuze is zaterdag 120 km. op de weg en zondag 50 km. op de MTB zodat ik redelijk op tijd terug ben en Pia en ik van de overige geneugten in Zuid-Limburg kunnen genieten.
Is de vergelijking met een 8ste GBBT etappe eigenlijk wel te maken? Met de start in St. Geertruid vanuit een grote tent met rechtstreeks België in voor wat 126 km. en 2.000 hoogtemeters bleken te worden mag je dat wel zeggen vind ik.
Ik kwam op plekken waar ik nog nooit eerder geweest was. Prachtige landschappen rolden voorbij en er waren klimmetjes waar renners om hun moeder gingen roepen en waarbij de IJzerbosweg en de Keutenberg maar schamel afsteken. Maar de GBBT zal blijkbaar nog in mijn benen want ik kwam overal zonder problemen boven.
En als je dan in zo ‘n mergellandschap “uitgemergeld” weer in het hotel arriveert bezin je je op een lekkere maaltijd natuurlijk. Vrijdagavond was dat het welbekende buffet in het hotel maar zaterdagavond kozen wij voor "In den Roden Leeuw" in Wittem. Een adresje waar we wel vaker komen en aanbevelenswaardig is voor Bello ’s die Zuid-Limburg bij tijd en wijle aandoen.
Vanmorgen stond ik met ietwat stijve benen voor een eerste MTB-tocht sinds pakweg maart aan de start van de 50 km. Maar het voelde al snel vertrouwd en, evenals zaterdag, werkte het weer volop mee met als voornaamste ingrediënt: droog.
MTB ‘en in Zd. Limburg is een feest. Op een ondergrond met veel steenslag, holle wegen met gaten en kuilen, over boerenerven, langs maïsvelden en bospaden. Daar moeten we een keer een lang weekend met de Bello-ploeg heen lijkt mij. Eind februari bijvoorbeeld als afsluiting van het ATB seizoen. Ferry zal er naast de vaste MTB-routes vast wel enkele mooie routes bij weten te verzinnen. Denk er maar eens over na,  maar het lijkt mij de moeite waard om het eens over te hebben. 
De MTB-tocht leverde uiteindelijk 55 kilometer op en een aardig toetje van 800 hoogtemeters.
Ik heb altijd het gevoel dat ik met het fietsen van de Mh2d een beetje afscheid neem van het raceseizoen en het MTB-seizoen inluidt. 
En na de tocht van vandaag heb ik daar ook wel weer erg veel zin in. 
 
2028250cookie-checkDe grote