GBBT 2010, Etappe 2, van Beaufort naar Bessans

Bessans? Inderdaad, dit is afwijkend van het routeboek. Het hotel in Lanciebourg Mont Cenis kon uiteindelijk niet worden geboekt en onze onvolprezen de organisatie is er in geslaagd hotel Le Mont Iseran in Bessans te boeken.

Het is half negen wanneer de club van 15 (14 renners, 1 chauffeur-coach) vertrekt vanuit Beaufort (760 m), om direct te gaan stijgen naar de Cormet de Roselend. Het is een heldere nacht geweest dus de temperatuur is slechts 7 graden Celsius en zal tijdens de tocht nog dalen naar 5 graden. We rijden eerst door een diepe steile kloof waar de vegetatie onwaarschijnlijk groen is en een vochtige lucht hangt. Het stijgt snel naar de hoogte van het stuwmeer van Roselend, waarlangs een vlakker gedeelte voert. Tot nu toe in de schaduw van het gebrgte gereden vangen we hier de eerste zon op. Aan het einde van het meer moeten we een zijdal inklimmen, waar we uitkomen op grote groene Alpenweiden. Vele roodbonte koeien verwelkomen Bello met een krachtiger luiden van hun bellen. Nog een laatste klimmetje brengt ons op de Cormet de Roselend (1967 m). Horeca is er boven niet dus we zullen na de afdaling in Bourg St Maurice koffie gaan drinken. De afdaling is heerlijk snel, al moet direct na de top rekening worden gehouden met de vers geasfalteerde en met split bestrooide weg.

In Bourg St Maurice schijnt de zon zodanig op het terras dat onze huiverende lijven weer op temperatuur kunnen komen. Uiteraard is dit ook het punt van verzameling nadat het peloton bij de beklimming van de Roselend is versnipperd. De bediening van het café is zichtbaar tevreden dat Bello is neergestreken, gezien de vlotte bediening, de blik van de bediening. Er wordt dan ook ruim geconsumeerd.

De volgende stop wordt Barage de Tigne. De Anstieg hiernaar toe is vrij eenvoudig te doen via een grote rood gekleurde weg op de Michelin kaart. Dit is niet werkelijk wat Ferry aanspreekt, Bello rijdt witte wegen, of hooguit geel. Met 12 stuurlui en 2 Garmin piloten is het een peulenschil een dergelijke weg te vinden. Wanneer na een klimmetje uiteraard Michelin het fout blijkt te hebben, wordt uiteindelijk de grote weg opgezocht. Coen zou Coen niet zijn, zonder zijn Garmin scherm scherp in de gaten te houden en zo gaan wij in een afdaling met 50 km per uur dan toch plots haaks naar rechts om het betreffende weggetje te bereiken. Niet door iedereen is dit gezien, noch te volgen en de eerste schifting van de dag is daar. Het weggetje, volstrekt autoluw, voert ons door dichte bossen en al snel ligt de grote weg aan de overzijde van het dal diep onder ons. Even later duiken wij steil naar beneden om weer aansluiting te krijgen op de hoofdweg. De hoogtemeters kunnen maar gemaakt zijn.

De sterksten onder ons vinden aansluiting bij degenen die de afslag misten, hetgeen resulteert in niet direct verwachte verhoudingen in het peloton, wanneer Willem in een felle sprint Coen weet te verslaan wanneer het lunchpunt Tigne wordt bereikt. Het is fris en het waait er fors. Toch heeft Wim een goede plekje weten te vinden om de lunchwinkel uit te stallen. Het winkeltje biedt 3 soorten brood, melk, jus, verschillende salades, couscous, vers fruit, water, kaas, ham, honing enzovoort enzoverder. De spulletjes worden geborgd door een forse betonnen opbouw, de mannen kunnen schuilen achter een betonnen verschansing. Welhaast onbeschaafd, doch dankbaar,  wordt het winkeltje weer geplunderd om de energie weer aan te vullen, er moet immers nog 1000 meter worden gestegen tot op de top van de Col de l´Iseran (2764 m). Lof weer voor de goede verzorging van Wim!

Versnipperd wordt er gestart aan het staartje van de beklimming. Eerst voert de weg door een aantal paravalanches en tunnels om vervolgens Val d´Isere te bereiken. Hier gaat het echte werk beginnen. Hoog zien we de kabelbanen lopen, hetgeen aangeeft waartoe de weg grofweg leidt. De beklimming loopt mooi, gemiddeld een procent of zeven met uitschieters naar tien. Tot grote hoogte zien we in het dal nog Val d´Isere en het Lac du Chevril bij Tigne liggen. Bovenop de col is het uizicht overweldigend: naast alle toppen van dit Parc National de la Vanoise (aan de Italiaanse kant sluit het park Gran Paradiso aan) zijn zelfs de Monte Rosa en de Mont Blanc te zien. Volgens Frank boffen we enorm met het goede zicht. Ook Wim is boven: iedereen kan bij de jasjes voor de afdaling en er wordt nog een laatste banaan gegeten.

Spoedig wordt de afdaling ingezet. Razendsnel wordt er weer 1000 meter afgedaald naar Bonneval, vanwaar het nog 7 km is naar de eindbestemming Bessans (1730 m). Dit vrijwel vlakke gedeelte worden we verrast op een forse bergwind, die ons extra doet voelen dat er een forse prestatie is geleverd. De aankomst wordt gevierd met bier en fris op de Place de Mairie, waar de Hollanders de stoelen van het hotel zelf maar in borrel-orde in de zon plaatsen.

Voor de statistieken:

·         Afstand: 111 km

·         Hoogtemeters: 3425 m

·         Fietstijd: ongeveer 6 uur

·         Hekkensluiter: Arre

·         Rapporteur: Maarten

Aan het diner blijkt eens te meer dat er vandaag gestreden en geleden is:

·         Ferry vindt het geen zomer meer: de temperaturen zijn onvoldoende en de snelheid van de bediening lijkt er ook onder te lijden

·         Volgens Frank is het appelmoes toetje met slagroom onder de maat en dus regelt hij een eigen toetje. Dit levert enigszins jaloerse blikken

·         Arne en Rijck zijn het niet geheel eens over de hoeveelheid ruimte die nodig is om een geslaagde foto te maken van een andere gast met zijn harem

·         Ruud en Maarten zijn niet in staat geweest om naast het fietsen ook te eten

·         Er wordt  te laat koffie gedronken volgens Wiebe

·         Anderen vinden weer dat er niet frequent genoeg wordt geluncht

·         De ontbijt-tijd valt dan wel weer mee

… ach, morgen na de nachtrust, blijkt alles eigenlijk dik in orde en genieten we van een nieuwe pracht rit!

 
2028400cookie-checkGBBT 201