Dag 3 in de Alpen. Vandaag van Bessons naar Briancon. Twee bergen en wat meer kilometers dan voorzien. De nacht is 13 kilometer eerder doorgebracht dan eerder was gezegd. Kilometers die gister erg gemist konden worden moeten er vandaag weer bij. De groep wordt steeds hechter en wisselt steeds meer uit. “Aan mijn zakje zit nog wel een smaakje”, als er aan tafel thee wordt gemaakt. Opnieuw goed volstoppen om vervolgens met dikke kleren de grauwe werkelijkheid in te kunnen. De fietsen moeten daarvoor uit een elders gelegen garage worden gehaald. Direct na 9.00 uur starten we. Een afdaling naar Lanslebourg met forse tegenwind. Mooi om mee te beginnen maar – althans voor uw verslaggever – met gevolgen voor later deze dag. In diverse groepjes gaat het op Modane aan. Harry begeleidt Arne als vaste mecanicien, om telkens nog iets aan de fiets te kunnen aanpassen. Vanaf Modane rijden Rijck en Maarten om en om op kop met een sliert achter zich aan. Koffie in St. Michel de Maurienne, direct aan de voet van de Telegraphe. Heerlijke koffie en taart van een nabijgelegen patisserie. Wat gehaast start iedereen aan de klim. Arne wordt vergeten op de w.c. maar geraakt uiteindelijk toch ook boven. Ieder klimt op eigen wijze. Samen, alleen of in wisselende samenstelling. Het weer wordt wat beter maar het blijft koud. Vooral de afdaling naar Valloire hakt er weer in. In een locale bar drinken we warme chocolademelk en besluiten later spaghetti en tosti’s te eten. Dan zit er niets anders op dan de klim van de Galibier aan te vangen. Mooie zon maar nog steeds wat koud. Wind in de rug en stilte alom (op wat motoren na natuurlijk). Frank, Rijck en Harry zijn al lang uit het zicht als Maarten, Coen en Ferry mij passeren. Daarna klim ik lange tijd alleen. Het blijft moeilijk om en goed te fietsen en tegelijkertijd voldoende te genieten van de omgeving en het fenomenale uitzicht. Op driekwart van de klim komen Willem en Rocus mij achterop. Willem laat weten dat Rocus hem “in een stoel “ naar mij toe heeft gereden. Hij heeft zijn zin nog niet geëindigd of zet er de sokken in. Rocus en mij achter zich latend. Een tijdje worstel ik door maar dan besluit ik dat Rocus toch mijn meerdere is. Als hij ruim voor me rijdt stop ik even om echt te genieten van het uizicht, wat eten en drinken. Had ik eerder moeten doen. Uiteindelijk de top. Ook daar koud en veel wind. Snel jasje aan en dalen. Daar koel ik nog meer van af. Even nog wat eten aan de voet van de Lautaret. Dan toch maar door zonder dat iemand mij heeft ingehaald. Weet niet meer precies wie er nu voor en achter mij zit. Naar Briancon over een brede weg. Pas heel langzaam loopt de temperatuur wat op. Harde wind in de rug en heuvel af maakt dat de snelheid goed oploopt. Nog nooit in mijn eentje zo lang zo hard gereden. Als ik alleen in Briancon aankom dringt zich de vraag op waar ik eigenlijk naartoe moet . Via mobieltje wordt het hotel snel gevonden. Daar blijken al vele Bellonisten te zitten. Langzamerhand begint deze tocht zijn tol te eisen. Niet iedereen is meer even fris en fit. Voor sommigen doet een warme douche (een brandweerslang en lekker warm) wonderen. Tijdens het diner is er een stille en wat meer luidruchtige tafel. Het weer en de route van morgen zijn natuurlijk onderwerp van gesprek. Daarnaast wordt net zoals tijdens de diners van de andere dagen over alles en niets gesproken. Opvallend veel fietsers besluiten vroeg naar bed te gaan (eentje zelfs extra vroeg ivm met wat koorts; morgen maar weer zien hoe het is). Roel is nog niet gesignaleerd en blijkt uren vertraagd te zijn omdat hij lang met trein en al in een weiland heeft gestaan. Voor hem wordt nog een klein souper geregeld. Maar hoe laat hij ook arriveert morgen is hij de meest frisse van ons allemaal. Voor mij geldt dat vandaag de zwaarste dag was, net als gister en eergister. En morgen zal wel zwaarder worden! En toch….tot heden is het uiteindelijk elke minuut waard geweest.
NB: Dat ook dit verslag weer correct op onze onvolprezen site verschijnt is te danken aan Willem, waarvan akte!
 
2028380cookie-checkDag 3 in d