In het meest recente nummer van het race en mtb magazine ”Fiets” (10) staat een artikeltje waarin wordt ingegaan op het begrip “meten” ( een half wieltje voor rijden en kijken wie de beste is ). Arre leest dat blad blijkbaar en, omdat ik het laatste stukje van onze rit vanmorgen even van voren fietste, greep hij die volgens Fiets niet bepaald populaire handelwijze aan om mij aan te wijzen vandaag het ritverslag te schrijven. Dat, wederom volgens Fiets, “meten” vooral zijn toepassing vindt op colletjes en daar Arre zijn specifieke talenten liggen ( vooral bij het mountainbiken ) zal ik hem daar op een gepast moment zeker aan herinneren. Voordat ik dit stukje schrijf tref ik in mijn mailbox een berichtje aan van “ Berkie “ die laat weten vandaag niet te zullen fietsen. Hij is met vakantie, tandem mee natuurlijk, na donderdag 118 en zaterdag 92 km. te hebben gefietst. Ferry zit in Limburg schrijft hij, dus weten we ook waarom die er vanmorgen niet was. Maar hoe zat het vandaag eigenlijk met Arne, Rocus, Ruud R., Ton, Willem en andere niet genoemde Bello ‘s ? Jammer mannen, maar jullie hebben een mooie tocht met westerse invloed gemist. Want wie verschenen er vanmorgen naast Arre, Maarten, Pieter, Roel en Wiebe om 9.00 uur bij de Spar? Jawel, de Bello ’s uit het westen, Fred en Rijck. Een welkome aanvulling op een mager groepje dat zo tot 7 Bello ’s werd opgerekt. Maarten’s wil werd wet, Vierhouten, via Hoog Buurlo. Roel zei de weg te weten en nam de rol van wegkapitein op zich. Een stevige rit lag in het verschiet, ook een latertje waarschijnlijk maar niemand protesteerde. Wel een mooie rit voor de westerlingen natuurlijk. Via Loenen en langs de Woeste Hoeve ging het naar Hoenderloo waar het nieuwe fietspad naar Hoog Buurlo werd ingeslagen. Rijck raakte er door geïnspireerd maar werd toen nog teruggefloten. De geesten waren nog niet rijp voor een uitbraak. Hoe anders was dat toen de club na Assel en Hoog-Soeren het fietspad afdenderde naar Uddel. Met flink boven de 50 km p/u was een uitbraak niet meer tegen te houden en werden het verschil gemaakt. Na wat zoekwerk rond Elspeet en een prachtig fietspad langs in herfstkeuren gestoken heidevelden bereikten we na 57 km. Vierhouten. Het was daar een horecadrukte van belang omdat er volgens een zegsman vanaf 12.00 uur “ wilde “ hapjes zouden worden geserveerd. Hij zal wildhapjes hebben bedoeld maar daar konden wij niet op wachten. We doken onder in Restaurant De Vossenberg voor koffie met appelgebak en rondetafelgesprekken. Tegen half twaalf stapten we weer op de fiets richting Apeldoorn. Daar kregen we te maken met een abrupte scheiding tussen stad en land toen we uitkwamen op het industrieterrein in Apeldoorn. Wegkapitein Roel loodste ons vaardig door de stad richting het kanaal en met naar Dieren nog zo ‘n 20 km. voor de boeg kwam het eind van de tocht van uiteindelijk 103 km., 27,7 km. gemiddeld en toch ook nog 218 hm. rond half twee in zicht. Er was slechts één waarvan was beweerd dat die zou komen maar dat niet deed. De zon, maar dat mocht het goede gevoel van deze fraaie en gezellige Bello-rit niet drukken.
2029790cookie-checkIn het mee