Infarct treft fietsers op Keutenberg Een unieke gebeurtenis was het zaterdag 19 april 2008 tijdens de Amstel Gold Race (AGR). Honderden toerrijders wilden tegelijk de steile en smalle Keutenberg beklimmen. Er ontstond hierdoor een fietsinfarct voordat er één meter geklommen kon worden. Zwoegend en tergend langzaam moest lopend de Keutenberg bedwongen worden. De eerste echte fietsfile in Nederland! Een oplossing voor dit probleem is om een trap met fietsgoot naast de Keutenberg aan te leggen voor de fietsdummy’s en het asfalt vrij te houden voor de coureurs. Bello had voor de AGR de ervaren fietsers Wiebe, Rocus, Frank, Ruud en Ton naar Zuid Limburg afgevaardigd. Vanuit Hotel Vroenhof waar wij overnachtten, is het slechts drie kilometer naar de start. Voorjaar was het zeker nog niet; met een stevige oosterbries was het zelfs een beetje onaangenaam, maar het was tenminste droog. Om acht uur gingen wij van start, waarna wij nog koud de Geulhemmerberg moesten beklimmen, al vrij snel gevolgd door de Bemelerberg. Soepel ging het nog niet en enigszins hoekig werden de bochten genomen, maar we konden ons tenminste in het massale peloton handhaven. Op weg naar de koffiestop in Teuven op 70 kilometer, beklommen we zonder te forceren de Loorberg en de Schweiberg. In het rustieke etablissement in Teuven genoten wij van de prestatiebevorderende koffie met rijstevlaai. De stevige hap zat Ruud later nog flink in de weg. Toen bij het vertrek het orgel een feestpotpourri inzette en Bello de Drikus dans uitvoerde, gevolgd door een polonaise, was er weer voldoende moraal om op te stappen. Al bijna op de helft moesten daarna de ruim vier kilometer lange Camerig, de gevreesde Kruisberg en de Eyserbosweg overwonnen worden. De Keutenberg, het 500 meter lange monstertje met een maximale stijgingspercentage van 22, was door het hiervoor geschetste infarct, een krachteloze patiënt geworden. Bello schikte zich in het lot om met de fiets aan de hand naar boven te moeten lopen. Toch gelukte het een enkele Bellorijder om halverwege zijn ros te bestijgen en links op een dertig centimeter breed asfaltstrookje fietsend en onder luid applaus de top te bereiken. De benen werden tijdens de koers langzaam beter en de vorm groeide. Een af en toe opspelende pijn in de hamstrings was geen signaal om te stoppen.`Pijn is genot´. In de lange lichte afdaling van de Vrakelerbergerweg ging Bello los. Met de juiste goesting en op de buitenste kransjes (52x 13) werd vaart gezet en met een snelheid van tegen de vijftig per uur werden hele pelotons als kilometerpaaltjes gelost. Op de Fromberg werd Bello weer opgeslokt door het naamloze doch kleurrijke peloton. Toch was Bello even de held van het Zuid Limburgse heuvelland. Het laatste half uur van de koers regende het. Gecontroleerd werden de laatste kilometers afgelegd. Verrukt en trots namen de vedetten van Bello na afloop op de Cauberg de Amstel race handschoentjes als herinnering in ontvangst. In het gastvrije hotel ´Vroenhof´ konden we ons hierna lekker douchen. De dag werd besloten met een diner van bospaddenstoelensoep en bommerig hoen in het restaurant bij vliegveld Maastricht. De stemming bleef er tot het einde goed inzitten. Op de terugreis ging nog eenmaal het dak eraf. Wiebe, Ton en Hazes met Rocus achter de knoppen, gingen tijdens het poprock go-go nummer ‘Buana Sera Signorita’ van Louis Prima helemaal uit hun bol. Deze dag was een goede investering met een gegarandeerd rendement dat volgende week tijdens Klimmen- Banneux- Klimmen in klinkende munt wordt uitbetaald. Ton
2030150cookie-checkInfarct tr