Bello goes TBT Als één van de eersten opgenomen op het trainingsprogramma voor de Pyreneeën: de fraaie rit Tilff-Bastogne-Tilff. Nadat de aanmelding al niet storm liep, bleek ook de laatste week voor de rit veel onzekerheid te brengen. Zo kon het dus gebeuren dat 4 Belloleden aan de start verschenen: de eerste na een flinke griep net aan de beterende hand, de tweede gewoon klagend over de ouderdom, overigens beiden aanrijdend vanuit het nieuwe Bello-adres Pension nogwat in Sint Geertruid. De derde net drie uurtjes geslapen in verband met een zuidfranse wijnen proeverij, dit ook ter voorbereiding van de Pyreneeën en nummer vier vond 220 kilometer toch veel. Om 7.50 uur stonden Wiebe, Ton, Arre en Rocus klaar voor de 137 kilometer (route B) in een bomvol Tilff, maar waarbij het lukte om de auto’s toch bijna naast elkaar geparkeerd te krijgen. Om 8.00 de resterende inschrijvingen rond, nog een reepje gezond aangepakt en om 8.05 uur op de startstreep: begint het te regenen! Echte regen, tegen 13.00 uur zou het pas ophouden te regenen. Toch houdt de regen ons niet tegen om een prachtig rondje te maken met indrukwekkende namen. De eerste berg Côte de Oneux (2800 meter lang, gemiddeld 7% stijging, met maximum van 13%, geeft echter al aanleiding om bij te komen in een gezellig bakkerszaakje in Ferrières. Warme koffie en de rijstevlaai hebben wij dan al dik verdiend. Daarna gaan we verder voor het echte werk met Côte de Werbemont, L’Ancienne Barrière, de Saint-Jacques om ten slotte de Côte de Wanne te beslechten. Alle keren komt het viertal redelijk dicht bij elkaar boven, denk ik als laatst bovenkomende. Op de Wanne, precies halverwege de tocht, kunnen we bij de eerste controlepost wat versnaperingen pakken. Na de afdaling denderen we Stavelot binnen, waar de terrassen uiteraard dicht zijn zodat we direct door rijden naar de Côte d’Amermont, met 3600 meter niet de langste, maar met een stukje van 21% wel de pittigste. Daarna de Col de Rosier en de Côte de Xhierfomont, bij elkaar goed voor 7500 meter zwoegen waarna een lange afdaling volgt. Inmiddels is het wel droog geworden. De zon meldt zich meer en meer zodat de regenjasjes uit gaan en de rest van de middag uit kunnen blijven. In een bocht bij de opgang naar het Bois Bablette ontdekken we een ballen gehakt restaurant met een terras. In het zonnetje komt dan eindelijk het TBT-soepje op tafel, dit keer aspergesoep: met stukjes verse asperges, aldus de bedienende toelichting. We hebben uitzicht op de afdalende wielrenners die op dat stuk grote groepen weten te vormen. Geen één van duizend man en vrouw die langs komen, stapt af en meldt zich in het zonnetje. Dus nemen we nog een kopje koffie en genieten nog even in alle rust. Werden we verleden week bij Steven Rooks nog getrakteerd op een verbod, dit keer mogen we hem echt op: de Redoute. Arre doet hem op de macht, wat hem enige spierpijn bezorgt, Ton op zijn gemakje, Wiebe en Rocus drukken het wiel gelijk over de meet zodat we beide derde zijn. Niet slecht voor een helling met gemiddeld 9,7% stijging en een maximum van 20%. Rest de Côte de Hornay waarna we met een lange afdaling rond 16.00 uur weer in Tilff arriveren. Hier wacht ons in de auto van Wiebe een heerlijke emmer water (door Ton verzorgd) zodat we lekker in de open lucht kunnen poedelen en ons opknappen. Dit is maar goed ook want we sluiten de dag af in Mercure hotel bij vliegveld Maastricht/Aachen waar we een tafel krijgen met uitzicht op de vliegtuigen en we ons mogen mengen onder keurige families die voor het Pinksterdiner arriveren. Wij beperken ons tot de mooie Mixed Grill met patat, hetgeen de bediening tot de verbaasde uitroep brengt dat we toch wel netjes ALLES en zo SNEL opgegeten hebben. Rond 21.00 uur is iedereen weer thuis. Het was weer een bijzondere en mooie Bellodag.
2030840cookie-checkBello goes