Vanmorgen om kwart voor negen stonden 5 Bello ‘s aan de start bij de Sparvlag in Durgerdam. Sinds kort behoort die vlag tot de activa van Club Bello, geronseld en ruimhartig geschonken door Fred die de vlag verder ook in beheer houdt. En natuurlijk was er koffie met koek op de motorkap voor de mannen uit het Oosten die er toen al een ferme autorit van een dik uur op hadden zitten. Fietsen van de auto ‘s, aan- en omkleden, even rondkijken, en om kwart over negen doken Aart B, Fred, Rijck, Rocus en Wiebe de polders boven Amsterdam in. Op de website heeft Fred een overzicht gegeven van de voorgenomen route die op een kleine afwijking na ook helemaal gereden is en waarbij door Aart B een afstekertje van zo ‘n 12 km. werd gemaakt. Voor de oosterlingen was het vlakke landschap, de grazige weiden, het vele water en al die kleine illustere dorpjes en stadjes met prachtige huisjes en huizen een welkome afwisseling van het Gelderse landschap waarin normaliter de Bello-rondjes worden gefietst. Onderweg werden we door Fred en Rijck gewezen op de bijzonderheden van de streek zodat het vandaag meer een toeristische fietstocht dan een trainingstocht was. Met 110 op de teller aan kilometers geen gebrek maar het aantal hoogtemeters, 31 maar liefst, en een gemiddelde snelheid van 24,3, zegt genoeg. Maar we hadden er geen meter van willen missen, mede ook omdat het weer vandaag geweldig meewerkte. Wat we in het Gelderse zo 1 x per jaar tegenkomen, hebben we vandaag 3 x meegemaakt, namelijk de oversteek op een pontje. En wat voor pontjes. De eerste bij Holysloot was nauwelijks berekend op de zeven personen die de pontbaas moest overzetten. Het was een soort stalen blokkendoos waar het water rijkelijk overheen stroomde en ons bijna natte voeten bezorgde. Aan de overkant aangekomen wachtte ons een ( deels vetbemest ) weiland waar we enkele honderden meesters met de fiets aan de hand moesten klunen ( gelukkig is Club Bello ook een schaatsclub ) vooraleer we weer op de fiets konden stappen. Draaiend en kerend op kleine, goed bewegwijzerde, fietspaadjes en koersend langs dijken en dijkjes kwamen we na een kleine 70 km. bij het door Fred geplande koffieadres in Spijkerboor aan. Ook daar weer een pontje dat volgens Rijck over heel diep water vaart waarin hij bijna een keer was verzopen. Schaatsend achter iemand anders aan, die de dans was ontsprongen, zakte hij door het ijs en belandde hij in het vrieskoude water. Snel de natte en koude kleren uit en poedeltje naakt in de auto snel naar huis. Daar aangekomen ontwaardden twee dames hem die vandaag de dag nog niet van de schrik bekomen zijn waarschijnlijk. U kunt nu bellen: waar of niet waar? Inmiddels was het wel lunchtijd geworden zodat de koffie bijproduct werd van de lunch. Voor Aart en Rocus een lekkere zalmsalade en, op aanbeveling van Rijck, voor de andere 3 een spekpannenkoek met stroop en een triple-biertje. Heerlijk, en het fietsen op een triple geeft prima resultaten merkten we na de stop. Dat kunnen we dus wel eens vaker doen. Vanaf Spijkerboor werd de route vervolgd zoals door Fred uitgezet en om goed drie uur waren we weer bij de auto die ons om half vijf afleverde in Dieren/Eerbeek. Een prachtige tocht met dank aan Bello-West in het algemeen en Fred in het bijzonder!
2031020cookie-checkVanmorgen