De fiets en zijn Fietser Een week op pad met Clubbello in de Dolomieten is een hele belevenis. Wiebe heeft daar al mooi over geschreven. Deze bijdrage over de Dolomietenweek kiest voor een aspect insteek en is bedoeld als inkijkje in de dagelijkse beslommeringen en discussies. Onder de titel “de Fiets en zijn fietser” ligt de volgende vraagstelling verborgen: Is Clubbello een verzameling carbon, aluminium en stalen fietsen? Of Is Clubbello een verzameling van hele en partiële clubleden die van fietsen houden? Deze vraagstelling is veel minder vreemd dan wat er bij u als eerste reactie wellicht naar boven komt. Toelichting gewenst? Bijvoorbeeld: je valt met je fiets. Het eerste waar je aan denkt en naar kijkt: Hoe is het met mijn fiets? Daarna worden de ledematen bevoeld en bekeken. Die eerste zorg voor de fiets kun je ook waarnemen bij de anderen uit de groep als een Bellolid valt. De fiets staat dus vaak meer centraal dan de fietser. Over hoe dit in de Dolomieten tot uitdrukking kwam zal ik schetsen. Tot vòòr onze cyclosportive dacht ik dat fietsers gezellige ongecompliceerd pratende sporters waren met een hoog gehalte aan visserslatijn. Niets is minder waar gebleken, er werd heel wat afgeleuterd over de fiets en haar accessoires. Ik geef jullie enkele voorbeelden: Aanstellers! ? Wisten jullie dat Belloleden, die fietsers die hun fiets in dekentjes vervoeren en de wielen daarbij in mooie tassen opbergen, maar aanstellers vinden en dit belachelijk achten? Maar wisten jullie ook dat meer dan 50% van diezelfde Belloleden een keer naar de prijs van mooie Campagnolo tassen hebben gekeken en precies weten dat ze bij ROSEVERSAND meer betaalbaar zijn? Waarschijnlijk gaat hetzelfde op voor de bezitters van fietsstandaards, om op werkhoogte aan je fiets te kunnen sleutelen en poetsen. Wie van de Belloleden zou er al stiekem zo’n mooie standaard in zijn garage of schuur hebben? Cognitieve dissonantie reductie. Geruststellend is de kennis dat de Shimano Ultegragroep eigenlijk al de kwaliteit bezit van de Dure Ace groep van enkele jaren geleden. Bovendien het superbe Campagnolo maakt een Chorusgroep die er minder mooi afgewerkt uitziet dan Ultegra. Én Campagnolo materiaal is erg moeilijk af te stellen en bovendien ratelt het freewheel nogal hard. Fetisjisme Fietsers blijken ook kleding fetisjisten te zijn. Natuurlijk is iedereen trots op zijn mooie Maratona shirt en Rocus ook nog op zijn dito broek. Maar een week lang was het Assos voor en Assos na; broeken met gewone of met de oranje voering; alleen met deze Mandrillen binnenzijde telt de Assosbroek als een echte. Verder werden de gemoederen zeer ernstig verhit of een mouwloosshirt nu wel of niet tolerabel is. Het fanatisme van tweedejaars corpsbal leek zichtbaar te worden bij dit onderwerp. Toen ik in een mouwloos hardloopshirt verscheen werd mij bijna de plaats op één van de foto’s ontzegd. Lastiger werd het toen Coen met zijn aankoop van een mooi strak wielrenshirt ‘Mouwloos’ met ‘Assos’ verenigde. Het commentaar rommelde toen nog wat door, maar ja het was wel Assos, en stiekem toch ook wel mooi. Gelukkig werd nog zo’n onderwerp: ‘het belang van een shirt met lange rits’, wel heftig verkondigd, maar waren daar weinig opposanten tegen, de eenheid bleef dit keer in de groep. Aandoenlijk Bijna aandoenlijk is het gegeven dat bijna iedereen zich zorgen maakte over het moeten vastspelden van je rugnummer; met vier veiligheidsspelden. Dwars door je shirt heen prikken. Als daar maar geen gaten door ontstaan. Ook ik moet bekennen hierover te hebben nagedacht. Bandana ja, bandana nee. Neutraler was de opvatting dat een bandana (je weet wel zo’n boeren rode zakdoek op het hoofd i.p.v., of onder de helm) zo fijn is om de transpiratie uit je ogen te houden. Eenmaal zo’n ding op hun hoofd leverde Erik en Rijck wel de kwalificatie op van stoer en zeerovers. Leuk was het dan weer om te horen dat toen het er echt om ging: de beklimming van de steilste berg, de Giau, op dé dag van de Maratona zelf, dat juist toen, vanwege de hitte, toch maar blootshoofd naar boven is gefietst! Zonder er verder op in te gaan zijn ook de volgende onderwerpen nog uitgebreid besproken: – De zin en onzin van het scheren van de benen – Het klimmen van een col met de hakken naar beneden of niet – Arnica als alternatief voor ons aller gemis een charmante masseuse! Voor dat ik iets over fietsen onderhoud ga vertellen kan ik dit deel geruststellend afsluiten. Alle fietsers zijn gewoon net als kinderen die hun neusjes tegen de winkelruit drukken als daarbinnen glimmend cyclo materiaal en materieel is uitgestald en daarna weer met ons eigen speelgoed huiswaarts gaan (kijken, kijken en niet kopen). Allemaal hebben we zo verlekkerd slechts gekeken naar een hééél lichtgewicht gereedschapsetje gemaakt van carbon. Ook het fietsonderhoud is ruimschoots aan de orde geweest. Het (af)stellen van de remmen. Wiebe heeft ons angst proberen aan te jagen met griezel verhalen over direct aangrijpende remblokjes die kunnen blokkeren. Dus haal nooit de schoentjes los waarin de remblokjes zitten; verwissel uitsluitend de blokjes! Draag zorg voor symmetrisch afgestelde remblokjes. De grove instelling doe je met de bout die door de achter en voorvork gaat. De fijnafstelling met de imbus bout boven op de ‘rembogen’. Voor de eigenaren van een carbonframe: Die metalenring tussen de bracket en je triple is geen opvulring, maar een bescherming tegen beschadiging van je frame voor als de ketting er af loopt. Tot slot hebben Wiebe en Fred aan Erik een cursus achterwiel uithalen en inzetten gegeven. Voor wie die cursus in schriftelijke versie wil ontvangen kan zich melden bij ondergetekende. Meer van deze wetenswaardigheden passeerden de revue: – Smeer ook de kabelgeleiding onder de bracket – Koop na 2 a 3000km een nieuw pionnensetje achter met een nieuwe ketting – Inspecteer uw velgen regelmatig, uw remblokjes vreten namelijk uw velgen op. Voor de vervelende gevolgen die dit kan hebben kunt u zich laten informeren door Rocus alhoewel hij het misschien wel liever vergeet. Ook op dit punt lijkt Wiebe de voorzichtige expert. – Om de slijtage te beperken is het reinigen van de groeven in de remblokjes van belang het steengruis dat zich daarbinnen ophoopt doet de velgen het sterkste slijten. Ik heb een heerlijke fietsweek beleefd en nieuwe inzichten opgedaan. Ik hoop dat deze bijdrage ook voor u interessante en amusante inkijkjes heeft opgeleverd. Graag tot een volgende keer. Fred van Kuik
2031740cookie-checkDe fiets e