Hallo beste Bello-vrienden, Tijdens de koffiestop bij de tennisclub van Beekhuizen kreeg ik de vriendelijke maar resolute opdracht nu ook maar eens een stukje te schrijven over onze fietstocht. Arre, Willem, Bauke en Rocus zaten mij verwachtingsvol aan te kijken, en ik voelde aankomen dat ik ze niet kon teleurstellen. Om te beginnen is het wel opvallend hoe schoon die tennissers allemaal blijven als ze met hun sport bezig zijn. Zo schoon waren wij ook vertrokken met z’n vijven, om iets na negen bij de Spar bij 4 OC. Willem besliste dat we nu maar eens richting Velp moesten fietsen. Enig tegenspartelen over hoe modderig het zou zijn, maakte in het geheel geen indruk. Zeer enthousiast gingen Willem en Arre er van door, er was gewoon geen houden meer aan. Zelfs niet toen we om onverklaarbare reden ineens ter hoogte van de Carolinahoeve geheel de verkeerde kant bleken op te fietsen, terug naar Dieren. “Nou dan doen we er toch gewoon een lusje bij” was de voor de hand liggende oplossing. Zoals bekend is het gekozen parcours nogal heftig. Talloze malen gleden onze achterwielen weg, werden er sprintjes omhoog ingezet, en zaten de hartslagen tegen hun maxima aan. De modder en de gesmolten sneeuw spoot gezellig om onze oren. Op sommige onverwachte plekken leek het nog glad te zijn, en moesten we onze snelheid toch wat matigen. Uiteindelijk viel alles reuze mee. Na de stop in Beekhuizen, waar Arre iedereen leek te kennen, hebben we nog een kort stukje de offici?le route gevolgd. Toch leek het er eerlijk gezegd op dat het beste eraf was, dus had niemand bezwaar tegen een snelle terugreis. Ergens op de burg. Bloemersweg ging Arre er alleen vandoor richting Rheden. Even later kreeg Rocus hetzelfde idee, alleen naar Eerbeek. Bijna onderaan de Lange Juffer lieten Bauke en Willem mij in de steek en kon ik in mijn eentje nog even onze tocht overdenken en terugzien op een zeer geslaagde zondagmorgen. Ciao, Ferry
2033620cookie-checkHallo best